سایۀ سنگین محافظه کاری بر سر «دولت سایه» دکتر جلیلی/ اولویّت تمرکز دولت سایۀ بر حل ناکارآمدی‌های دیرین بخش‌های انتصابی نظام

سرویس سیاسی پایگاه 598 - حجت الاسلام علی جعفری/  مطلع شدم برادر دانشمند و انقلابی جناب آقای دکتر جلیلی عزم «دولت سایه» کرده اند. به نظر می رسد که دولت سایه اگر هدف اصلاحی دارد و بر مدار تقویت و تسریع در  کارآمدی جمهوری اسلامی از طریق رصد رفتارو عملکرد جریانهای قدرت شکل گرفته است، در دسترس ترین راه و بهترین اولویت، تشکیل دولت سایه برای قوه قضاییه ، نیروی انتظامی، نیروی مقاومت بسیج، صدا و سیما، مجمع تشخیص مصلحت نظام، سازمان تبلیغات، ستاد اجرایی، بنیاد مستعفان، آستان های قدس رضوی، حضرت معصومه(س) و عبدالعظیم حسنی، شورای عالی انقلاب فرهنگی، ستاد نماز جمعه، مرکز رسیدگی به امور مساجد، شورای نگهبان، کمیته امداد، دانشگاه آزاد اسلامی، شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، سازمان اوقاف، جامعه المصطفی، مرکز خدمات حوزه های علمیه، سازمان حج و زیارت، نمایندگی های رهبری در خارج از کشور، دانشگاه امام صادق(ع)، مسجد جمکران، انجمن های اسلامی دانش آموزی، مرکز الگوی ایرانی اسلامی پیشرفت، جامعه الزهرا، دفتر تبلیغات حوزه، مجمع جهانی اهلبیت، مجمع تقریب مذاهب اسلامی، مدرسه عالی شهید مطهری، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، حوزه هنری، مؤسسات کیهان، اطلاعات، خراسان، نهادهای نمایندگی ولی فقیه در دانشگاهها، سپاه پاسداران، نیروی مقاومت بسیج، هلال احمر، وزارت جهاد کشاورزی، عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی و نهادها و سازمانهای  انتصابی مختلف کشور هست که ناکارامدی آنها کم از «قوه مجریه» نیست.

تأثیرات سهمگین و جایگاه راهبردی این نهادها و سازمانها بر روند جاری اقتصاد، اجتماع و فرهنگ کشور و نیز اعتماد رهبری معظم انقلاب به آقای دکتر جلیلی با چاشنی محبوبیّت ایشان نزد جوانان انقلابی درس خوانده و تحوّل خواه، اولویّت تمرکز دولت سایۀ ایشان را بر حل بیماریها و ناکارآمدیهای دیرین بخشهای انتصابی نظام نشان می دهد. تعقیب سایه وار دولت آقای روحانی هم از سوی مردم و هم از سوی عناصر سیاسی مخالف و رقیب ایشان اتّفاقی قابل پیش بینی است اما سایۀ  مطالبه گری انقلابی کدام شخصیّت سیاسی و انقلابی بیشتر و بهتر از دکتر جلیلی می تواند بر سر قدرتهای برآمده از انتصاب سنگینی کند و در عین حال انگ غیرخودی و ضدولایت فقیه نخورد؟

بهتر است تعارفات را کنار بذاریم. اگر گفتمان انقلابی-انتقادی آقای جلیلی عزیز قرار است که صرفا قوه مجریه را در بر بگیرد و ایشان همچنان ترجیح می دهند با محافظه کاری از کنار فجایع انقلاب سوز و انسدادهای سیستمی در سایر ارکان انتصابی نظام عبور کرده و تغافل نمایند، اصلاح کشور و نظام که پیشکش، سرنوشت حزب الله در انتخابات های آینده چیزی جز شکست های سهمگین تر نخواهد بود. اینکه ذرّه بین  گفتمان امام و رهبری را فقط روی «غربزدگی اعتدالی» بندازیم و از کنار «تحجر انسدادی- انتصابی» به راحتی بگذریم خود نوعی سوگیری انحرافی در ارجاع به گفتمان امام  خمینی و  امام خامنه ای است.

طوری نشود که مشابه آنچه در مورد شورای عالی انقلاب فرهنگی در داستان سند 2030 رخ داد، بار انتقاد و مطالبۀ از نهادهای انتصابی نظام و نیز اصلاح آنها هم همچنان به دوش رهبری باشد تا حزب اللهی که به تدریج بیش از مطالبۀ اصولی و صراحت در روشنگری  میل به مماشات محافظه کارانه و  لکنت آلودی پیدا کرده، زیر سایۀ هزینه کرد رهبری تنبلی و سست عنصری خود را پنهان کند.

اگر قرار است که معاون حقوق بشر قوه قضا ،به عنوان یکی از ناکارامدترین بخشهای قوه، (برای نمونه نگاه کنید به  تصویب اخیر قطعنامۀ  حقوق بشری علیه جمهوری اسلامی و نیز وضعیّت نامطلوب حقوق شهروندی در دادگستری ها و زندانها ) یکی از دانه درشتان دولت سایه باشد، باید یک دولت سایه دیگر هم  برای پاییدن این دولت سایه شکل بگیرد

نمی دانم چرا همچنان بی توجّهیم که ما در این انتخابات بیش از اینکه از حسن روحانی شکست بخوریم به ناکارآمدی ها، ندانم کاریها و نامردمی های سیستماتیک نهادهای انتصابی باختیم. چطور ممکن است عناصری که خود آنها باید زیر هیبت دولت سایه قرارگیرند خود بخشی از دولت سایۀ آقای جلیلی عزیز و انقلابی باشند؟