تشکیلات رمز موفقیت کارهای بزرگ / اهمیت کار تشکیلاتی در حال حاضر دو چندان است

به گزارش پایگاه خبری 598؛ انسان موجودی است اجتماعی و جهت تامین نیازهای خود، نیازمند کارِگروهی و جمعی است. انسان ها، به شکل فردی، نقاط ضعف زیادی دارند؛ ولی وقتی عضو یک گروه و یا تشکل می‌شوند می‌توانند از ظرفیت و توان سایر اعضای گروه بهره‌مند شوند و نقاط ضعف همدیگر را پوشش دهند. هم در آموزه‌های دینی و هم تجربه تاریخی و تمدنی نشان دهنده نقش و اهمیت گروه ها و تشکل های اجتماعی است.

تشکل یعنی مجموعه‌ای از افراد که بر اساس آرمان، ایمان، باور و نقطه نظرهای مشترک گرد هم می‌آیند تا جماعت شوند چراکه «یدالله مع الجماعه» بخصوص تا بتوانند زمینه را برای رشد اخلاق، کار دسته جمعی، رشد استعدادها، شناخت، تربیت کادرها، تهیه برنامه‌ها و قبول مسئولیت اجرای برنامه‌ها هموارتر کنند.

تشکیلات وسیله‌ای است برای بهتر انجام دادن مسئولیت‌ها و خودسازی و رشد اخلاق دسته جمعی. عوامل لازم درایجاد تشکیلات از نظر معنوی ایمان و باور مشترک است و از نظر مادی، انسان‌ها هستند. در تشکل باید میدان آزاد برای رشد اندیشه‌ها و خلاقیت ذهن‌ها باز بمانند و هیچ وقت، انسان‌ها بصورت ابزار درنیایند.

ما باید بدانیم هرکاری در این دنیا بخواهیم انجام دهیم باید دسته‌جمعی باشد. در آموزه های دینی ما تاکید شده که «یدالله مع الجماعه»؛ وعده خدا این است که پیروزی از آن کسانی است که بصورت دسته جمعی کار می‌کنند.

برای نقش بر آب کردن نقشه دشمنان باید متشکل شد.

قطعا کارهای بزرگ صرفا با تشکیلات انجام شدنی است. بی شک کارایی نیروها، وقتی به هم پیوسته گردد، بیشتر خواهد بود. چه بسیار کارهای بزرگ که با نیروهای فردی انجام شدنی نیست. بویژه در روزگاری که روابط جمعی روبه افزونی است و کارها توسعه فراوان پیدا می‌کند.

سرمایه های اندک در برابر غول‌های تجارت دنیا کاری از پیش نمی‌برد. نیروهای پراکنده در برابر قدرت‌های عظیم محکوم است. تحقیقات علمی وسیع بدون همفکری و همکاری به ثمر نمی‌رسد و طرح‌های بزرگ در زمینه خدمات و فعالیت‌های اجتماعی با نیروی انسانی پراکنده و سرمایه‌های مالی محدود عملی نیست.

امروز اقدامات محدود و پراکنده، در کنار موج‌های عظیم مخالف نمی‌تواند گرهی بگشاید و اقدامی چشمگیر به حساب آید.

فلذا در عضصر ما لازم است، موسسات وسیع آموزشی، علمی، تعاونی، تولیدی، امدادی، فکری و تربیتی تا حرکتی وسیع و سازنده و موج‌آفرین بوجود آورد و بتواند در جامعه منشا اثری باشد. انسان‌های مآل‌اندیش و تلاشگر باید علاوه بر کوشش‌های شخصی، در راه اقدامات اجتماعی هم قدم‌های مثبت بردارند.

از سویی اسلام، مسلمان حساس می‌سازد؛ حساس در برابر ناروایی‌ها، انحراف‌ها، کجی‌ها،  نادرستی‌ها، و ناپاکی‌ها. از این رو افرادی که در تشکل‌ها عضویت می‌یابند باید روحیه‌ای دغدغه‌مند نسبت مسائل پیرامونی خود داشته باشند.

از طرفی دیگر، افرادی که شغل و پیشه مشترکی دارند دارای دغدغه‌های مشترکی نیز هستند و ممکن است مشکلاتی برایشان پیش بیاید که به تنهایی توان چانه‌زنی با دولت و حل آن را نداشته باشند؛ ولی در قالب یک تشکل صنفی  بهتر می‌توانند مشکلات خویش را مرتفع نموده و حقوق صنفی خویش را از مطالبه کنند.

در بعضی جوامع، حجم مسایل و مشکلات اقتصادی و اجتماعی به حدی زیاد است که دولت به تنهایی ناتوان است از رفع همه آن مشکلات؛ لذا نیاز است که از ظرفیت گروه ها و تشکل های اجتماعی، موسسات خیریه، همچنین از ظرفیت بخش خصوصی در قالب مسئولیت اجتماعی بنگاه‌‌ها حُسن استفاده را بنمایند.

در کشور ما نیز پس از انقلاب اسلامی توجه بسیاری به مشارکت اجتماعی و تشکیل تشکل‌ها شده است بطوریکه امام راحل شخصا برای تشکیل تشکل بسیج دانشجویی دست بکار شدند و فرمان تشکیل آنرا صادر نمودند.

امروز با گذشت چندین دهه از تاسیس این تشکل‌ها اهمیت وجودی این تشکل‌ها بخوبی حس می‌شود. تشکل‌ها بخصوص تشکل‌های دانشجویی نقش حلقات میانی بین حاکمیت و مردم را ایفا می‌کنند.