
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری 598، روزنامه سازندگی، یک حلقه از زنجیره رسانههای جریان تندروی غربگرا و حامی دولت، فردای شبی که پیشنویس قطعنامه روسیه و چین در شورای امنیت سازمان ملل برای نه حتی لغو، بلکه تعلیق مکانیزم ماشه رای نیاورد، با تصویری تمام قد، دست به جیب و خندان از عامل این خسارت محض برای دهها میلیون ایرانی، با ارجحیت دادن منافع حزبی بر منافع ملی به سفیدشویی این مذاکرهکننده سادهلوح شتافت.
فارغ از شکل تیتر و تصویر، محتوای اظهارات ظریف در نشست انجمن کنترل تسلیحات در واشنگتن که به صورت اینترنتی برگزار میشد نیز عجیب است؛ ظریف به رسیدن تعداد سانتریفیوژها از کمتر از 200 عدد در سال 2003 به 19هزار دستگاه در سال 2013 افتخار میکند؛ در حالی که این دستاورد دقیقا در دوران مذاکرات جلیلی رخ داد که 500 سانتریفیوژ را به 19هزار رساند و حاضر نبود هیچ متنی را که در آن منافع ملت تامین نشود امضا کند؛ اما زمانی که ظریف مسئول مذاکرات شد، تمام این دستاوردها را به ثمن بخس در برجام واگذار کرد و تحریمها نه تنها رفع نشد بلکه از 700 به 1500 عدد رسید.
حالا هم ماشه فعال شده تا نشان دهد دریای خسارات برجام ساحل ندارد؛ سازندگی نه از افتضاح ظریف و تیمش در گرفتن حق وتوی متحدان شرقی ما یعنی چین و روسیه در مسئله اسنپبک سخن به میان میآورد و نه حتی به این اشاره میکند که ظریف تا همین امسال همواره با اعتماد به نفس همیشگیاش میگفت چیزی به اسم مکانیزم ماشه نه در برجام و نه در قطعنامه 2231 وجود ندارد.
البته گویا این سادهلوحیها و دادن گافهای بزرگ در متن توافقنامهای که دههها سرنوشت یک ملت را تحت تاثیر قرار میدهد، تنها برای ما مردم معمولی عجیب است؛ و الا ظریف ده سال بعد جلوی دوربین میآید و همزمانی که منکر مکانیزم ماشه است، پرده از راز تنها یکی از گافهای برجام بر میدارد؛ و میگوید وجود کلمه تعلیق (لغو موقت) به جای لغو، به این علت بود که فرانچسکو نامی در لحظات آخر آن را با سوءاستفاده از سادهلوحی تیم ایرانی در پاچه یکی از مذاکرهکنندگان ما کرد؛ چیزی که از این هم عجیب تر است این است که ظریف این فرد بیکفایت را همزمان مذاکرهکنندهای بسیار بسیار قوی و برجسته میخواند!
آن گاه این روزنامه تندرو در غربگرایی با ضریب دادن به ظریف تیتر میزند که «از گذشته عبور کنیم»؛ اما اکنون اصلا وقت عبور نیست؛ وقت عبرت است؛ عبرت از تک تک خسارات و سادهانگاریها و خوش خیالیها؛ وقت عبور از امثال ظریف هم نیست؛ جایشان به جای صفحه اول روزنامه، در ردیف اول دادگاهی است که حقوق ملت را احقاق کند؛ تا عبرتی شوند برای مسئولین آینده که بدانند دههها عمر و فرصت یک کشور دهها میلیونی محلی برای سادهلوحی و گافهای متعدد ندارد.
* آرمان ایران