حضرت زینب کبری(س) به غیبِ واقعهٔ کربلا مُشرِف بودند...

به گزارش سرویس دین و فرهنگ پایگاه خبری 598، آیت‌الله میرباقری در تبیین جایگاه معرفتی حضرت زینب کبری(س) در ماجرای عاشورا با اشاره به اینکه «ایشان به غیبِ واقعهٔ کربلا مُشرِف بودند» تأکید کرد: بانوی بزرگ کربلا نه تنها شاهد ظاهری حوادث عاشورا، بلکه آگاه از طرح الهی و قرار میان خدای متعال و سیدالشهدا(ع) بودند.

وی با بیان اینکه حضرت زینب(س) «از ضیافت و زیبایی واقعهٔ بزرگ کربلا سخن می‌گفتند»، افزود: نگاه ایشان به کربلا نگاهِ انسانیِ صرف نبود، بلکه نگاهی قدسی و مبتنی بر علم به باطن حادثه بود؛ همان جایی که کربلا، جلوه‌گاه ضیافت الهی برای اولیای خدا می‌شود.

آیت‌الله میرباقری با اشاره به مفهوم «تقدیر الهی» در کربلا گفت: یکی از جلوه‌های زیبای عاشورا، تقدیری است که خداوند برای سیدالشهدا(ع) و یاران وفادارش رقم زده است؛ تقدیری که نهایت آن شهادت و قرب به خداست. هر که این ضیافت را ببیند، زیبایی کار خدا را درمی‌یابد. حضرت زینب(س) نه تنها از پشت صحنهٔ این طرح الهی بی‌خبر نبودند، بلکه در متن آن حضور داشتند و به تعبیر وی «پشت صحنهٔ طرح در دست ایشان بود». این آگاهی باعث می‌شد بانوی صبر و بصیرت در اوج مصیبت، از «زیبایی کار خدا» سخن بگویند.

آیت‌الله میرباقری با اشاره به آیه‌ی شریفه‌ی «قَدْ كَتَبَ اللّهُ عَلَيْهِمُ الْقَتْلَ» خاطرنشان کرد: این «کتبه» یک نوشتن یک‌طرفه نیست، بلکه عهدی دوطرفه میان خدا و ولیّ اوست؛ قرارِ بندگی و شهادت. امام حسین(ع) این عهد را پذیرفتند و به میدان آمدند و حضرت زینب(س) نیز به این قرار آگاه بودند و از آن خبر می‌دادند.

اگر انسان بتواند این ضیافت پنهان در دلِ مصیبت را ببیند، عاشورا برایش صرفاً صحنه‌ای از رنج و خون نخواهد بود، بلکه جلوه‌ای از جمال و حکمت خداوند است؛ همان نگاهی که حضرت زینب(س) داشتند، و به همین سبب فرمودند: «ما رأیتُ إلاّ جمیلاً.»