به گزارش 598 به نقل از سايت دفتر حضرت آيت الله بهجت (ره)، حرم
مطهر حضرت امام رضا (ع) نعمت بزرگ و گرانقدرى است که در اختيار ايرانى
هاست، عظمتش را خدا مى داند، به حدّى که امام جواد(ع)مى فرمايد:زيارت پدرم
از زيارت امام حسين(ع)افضل است، زيرا امام حسين (ع) را عامّه و خاصّه زيارت
مى کنند، ولى پدرم را جز خاصّه زيارت نمى کنند.
حرم مطهر حضرت امام رضا ـ عليه السّلام ـ نعمت بزرگ و گرانقدرى است که در اختيار ايرانى هاست، عظمتش را خدا مى داند، به حدّى که امام جواد ـ عليه السّلام ـ مى فرمايد: «زِيارَةُ أَبى أَفْضَلُ مِنْ زِيارَةِ الْحُسَيْنِ ـ عليه السّلام ـ؛ لأِنَّ الْحُسَيْنَ ـ عليه السّلام ـ يَزُورُهُ الْعامَّةُ وَ الْخاصَّةُ، وَ أَبى لايَزُورُهُ إِلاَّ الْخاصَّةُ.» زيارت پدرم [امام رضا ـ عليه السّلام ـ] از زيارت امام حسين ـ عليه السّلام ـ افضل است، زيرا امام حسين ـ عليه السّلام ـ را عامّه و خاصّه زيارت مى کنند، ولى پدرم را جز خاصّه [شيعيان دوازده امامى] زيارت نمى کنند.
لذا کرامات از ضريح آن حضرت بيشتر از ضريح امام حسين ـ عليه السّلام ـ ظاهر مى شود. بنابراين، ايرانى ها بايد نعمت حرم حضرت امام رضا ـ عليه السّلام ـ را که زيارت آن برايشان فراهم است، مغتنم بشمارند.
آداب زيارت و تشرف به حرم
بسم الله الرحمن الرحيم - «زيارت شما قلبي باشد. در موقع ورود اذن دخول بخواهيد، اگر حال داشتيد به حرم برويد. هنگامي که از حضرت رضا عليه السلام اذن دخول مي طلبيد و مي گوييد: «أأدخل يا حجة الله: اي حجت خدا، آيا وارد شوم؟»
به قلبتان مراجعه کنيد و ببينيد آيا تحولي در آن به وجود آمده و تغيير يافته است يا نه؟ اگر تغيير حال در شما بود، حضرت عليه السلام به شما اجازه داده است. اذن دخول حضرت سيدالشهداء عليه السلام گريه است، اگر اشک آمد امام حسين عليه السلام اذن دخول داده اند و وارد شويد.
اگر حال داشتيد به حرم وارد شويد. اگر هيچ تغييري در دل شما بوجود نيامد و ديديد حالتان مساعد نيست، بهتر است به کار مستحبي ديگري بپردازيد. سه روز روزه بگيريد و غسل کنيد و بعد به حرم برويد و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهيد.
زيارت امام رضا عليه السلام از زيارت امام حسين عليه السلام بالا تر است، چرا که بسياري از مسلمانان به زيارت امام حسين عليه السلام مي روند. ولي فقط شيعيان اثني عشري به زيارت حضرت امام رضا عليه السلام مي آيند.
بسياري از حضرت رضا عليه السلام سؤال کردند و خواستند و جواب شنيدند، در نجف، در کربلا، در مشهد مقدس، کسي مادرش را به کول مي گرفت و به حرم مي برد. چيزهاي عجيبي را مي ديد.
ملتفت باشيد! معتقد باشيد! شفا دادن الي ما شاءالله! به تحقق پيوسته. يکي از معاودين عراقي غده اي داشت و مي بايستي مورد عمل جراحي قرار مي گرفت. خطرناک بود، از آقا امام رضا خواست او را شفا بدهد، شب حضرت معصومه عليها السلام را در خواب ديد که به وي فرمود: «غده خوب مي شود. احتياج به عمل ندارد »! ارتباط خواهر و برادر را ببينيد که از برادر خواسته خواهر جوابش را داده است.
همه زيارتنامه ها مورد تأييد هستند. زيارت جامعه کبيره را بخوانيد. زيارت امين الله مهم است. قلب شما بخواند. با زبان قلب خود بخوانيد. لازم نيست حوائج خود را در محضر امام عليه السلام بشمريد. حضرت عليه السلام مي دانند! مبالغه در دعاها نکنيد! زيارت قلبي باشد. امام رضا عليه السلام به کسي فرمودند: «از بعضي گريه ها ناراحت هستم»!
يکي از بزرگان مي گويد، من به دو چيز اميدوارم اولاً قرآن را با کسالت نخوانده ام. بر خلاف بعضي که قرآن را آنچنان مي خوانند که گويي شاهنامه مي خوانند. قرآن کريم موجودي است شبيه عترت.
ثانياً در مجلس عزاداري حضرت سيد الشهداء گريه کرده ام.
حضرت آيت الله العظمي بروجردي رحمه الله مبتلا به درد چشم شدند، فرمودند: «در روز عاشورا مقداري از گِلِ پيشاني عزاداري امام حسين عليه السلام را بر چشمان خود ماليدم، ديگر در عمرم مبتلا به درد چشم نشدم واز عينک هم استفاده نکردم!
پس از حادثه بمب گذاري در حرم مطهر حضرت رضا عليه السلام حضرت به خواب کسي آمدند، سؤال شد.
«در آن زمان شما کجا بوديد؟ فرمودند: «کربلا بودم»
اين جمله دو معني دارد: معني اول اينکه حضرت رضا عليه السلام آن روز به کربلا رفته بودند.
معني دوم يعني اين حادثه در کربلا هم تکرار شده است. دشمنان به صحن امام حسين عليه السلام ريختند و ضريح را خراب کردند و در آن جا آتش روشن کردند!
کسي وارد حرم حضرت رضا عليه السلام شد، متوجه شد سيدي نوراني در جلوي او مشغول خواندن زيارتنامه مي باشد، نزديک او شد و متوجه شد که ايشان اسامي معصومين - سلام الله عليهم - را يک يک با سلام ذکر مي فرمايند. هنگامي که به نام مبارک امام زمان ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ رسيدند سکوت کردند! آن کس متوجه شد که آن سيد بزرگوار خود مولايمان امام زمان- سلام الله عليه و ارواحنا له الفداء- مي باشد.
درهمين حرم حضرت رضا عليه السلام چه کراماتي مشاهده شده است. کسي در رؤيا ديد که به حرم حضرت رضا عليه السلام مشرف شده و متوجه شد که گنبد حرم شکافته شد و حضرت عيسي و حضرت مريم عليهما السلام از آنجا وارد حرم شدند. تختي گذاشتند و آن دو بر آن نشستند و حضرت رضا عليه السلام را زيارت کردند.
روز بعد آن کس در بيداري به حرم مشرف گرديد. ناگهان متوجه شد حرم کاملاً خلوت مي باشد! حضرت عيسي و حضرت مريم عليهما السلام از گنبد وارد حرم شدند و بر تختي نشستند و حضرت رضا عليه السلام را زيارت کردند. زيارت نامه مي خواندند. همين زيارت نامه معمولي را مي خواندند! پس از خواندن زيارتنامه از همان بالاي گنبد برگشتند. دوباره وضع عادي شد و قيل و قال شروع گرديد حال آيا حضرت رضا عليه السلام وفات کرده است؟
حرف آخر اينکه: عمل کنيم به هر چه مي دانيم. احتياط کنيم در آنچه خوب نمي دانيم. با عصاي احتياط حرکت کنيم.»
چه کنيم که معرفت به نورانيّت ائمّه ـ عليهم السّلام ـ نصيبمان گردد؟
در آيه شريفه«ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتَـبَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِى»(سوره ى فاطر/ 32)؛ (سپس کتاب را به ارث بندگان برگزيده ى خود گذاشتيم، ولى برخى از بندگان به خود ستم مى کنند.) مراد از «مِنْهُمْ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِى» کسى است که معرفت ائمّه ـ عليهم السّلام ـ را نداشته باشد.
امّا اين که چه کنيم که معرفت به نورانيّت ائمّه ـ عليهم السّلام ـ نصيبمان گردد بعد از نمازها بخوانيم و بخواهيم:«أَللَّهُمَّ، عَرِّفْنى نَفْسَکَ، فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِيَّکَ. أَللَّهُمَّ، عَرِّفْنى رَسوُلَکَ، فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى رَسوُلَکَ، لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ. أَللَّهُمَّ، عَرِّفْنى حُجَّتَکَ، فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى حُجَّتَکَ، ضَلَلْتُ عَنْ ديني.»؛ (خدايا، خودت را به من بشناسان، وگرنه نخواهم توانست پيامبرت را بشناسم. بار خدايا، رسولت را به من بشناسان، وگرنه نخواهم توانست حجّتت
کلمات قصار آيت الله بهجت (ره) درباره اهلبيت (ع)
ائمه اطهار (عليهم السلام) هم ترس از جهنّم داشتند و هم طمع به بهشت، ولي عبادت را براي خوف و طمع نمي کردند. [در محضر بهجت:1/23]
اگر مسأله امام شناسي بالا رود، خداشناسي هم بالا مي رود، زيرا چه آيتي بالاتر از امام (عليه السلام)؟! امام آيينه اي است که حقيقت تمام عالم را نشان مي دهد. [در محضر بهجت:1/41]
ائمه (عليهم السلام) از حال ما غافل نيستند، اگرچه ما از آن ها غافل باشيم. [در محضر بهجت:1/208]
هر بلايي که به ما مي رسد، در اثر دوري از اهل بيت (عليهم السلام) و روايات مأثوره از ايشان است. [در محضر بهجت:1/274]
نجات براي کسي است که اهل بيت (عليهم السلام) را در همه جا مورد تخاطب و حاضر ببيند. [در محضر بهجت:1/295]
پا جاي پاي معصومين (عليهم السلام) بگذاريد نه جاي پاي ديگران! ملازم علما باشيد! و هميشه روشن باشيد، و با مطالب مفيد، حيات بخش و آموزنده سر و کار داشته باشيد! [در محضر بهجت:1/302]
حرم مطهّر امام رضا (عليه السلام) نعمت بزرگ و گرانقدري است که در اختيار ايراني ها است، عظمتش را خدا مي داند! [در محضر بهجت:1/328]
توفيق زيارت، ربطي به داشتن پول ندارد. [در محضر بهجت:1/329]
ايراني ها بايد نعمت حرم حضرت امام رضا (عليه السلام) را که زيارت آن برايشان فراهم است، مغتنم بشمارند! [در محضر بهجت:1/329]
خدا کند اين توجه و ارادت و محبت به اهل بيت (عليهم السلام) در دلهاي ما باقي بماند و با محبت آنها از دنيا برويم. [در محضر بهجت:1/334]
چرا ما شيعيان هر روز به پاي منبر اميرالمؤمنين و ائمه هدي و رسول الله (عليهم السلام) نمي رويم و به حِکَم، آداب و معارفي که الي ما شاء الله در اخبار آنها نهفته است، گوش فرا نمي دهيم؟![در محضر بهجت:2/283]
انسان اگر هر يک از مشاهد مشرّفه را طواف کند، همه مشاهد را در همه جا زيارت کرده است و براي او مفيد است. [در محضر بهجت:2/400]
توسّلات، خيلي نافع است. به اين امامزاده ها زياد سر بزنيد! اين بزرگواران همچون ميوه ها که هر کدام يک ويتامين خاصي دارند، هر کدامشان خواص و آثاري دارند. [گوهرهاي حکيمانه:104]
از محبّت اهل بيت (عليهم السلام) نبايد دست برداشت، همه چيز توي محبّت است، اگر چيزي داريم از محبّت است. [به سوي محبوب:122]
در شب عيد غدير و شب هاي مثل آن... بايد فضيلت اين شبها و روزها و صاحب آنها و مطاعن دشمنان ايشان و احاديث وارده در زمينه ولايت، با اقامه دليل و برهان ذکر شود تا موجب تقويت عقايد مذهبي مستمعين گردد، نه اين که اين گونه مجالس، به خنده و لهو و لعب گذرانده شود. [در محضر بهجت:2/9]
يکي از کرامتهاي شيعه، قبور و مزارهاي امامزادگان است، لذا نبايد از زيارت آنها غافل باشيم و خود را اختياراً محروم سازيم! [در محضر بهجت:2/55]
خدا مي داند رحمت اهل بيت (عليهم السلام) و خاندان رسالت چه قدر وسيع است! رحمت اينها، تابع رحمت واسعه الهي است! [در محضر بهجت:2/86]
اهمّ آداب زيارت اين است که بدانيم: بين حيات معصومين (عليهم السلام) و مماتشان، هيچ فرقي وجود ندارد! [برگي از دفتر آفتاب:140]
اگر کسي بخواهد تشنگي و عطش ديدار آنها [معصومين (عليهم السلام)] را در وجود خود تخفيف دهد، زيارت مشاهد مشرّفه، به منزله ملاقات آنها و ديدار حضرت غايب (عج) است. آنها در هر جا حاضر و ناظرند. [در محضر بهجت:2/400]
ديده و شنيده شده است که اشخاصي در مشاهد مشرّفه به امامي که صاحب ضريح است سلام کرده، و جواب سلام را شنيده اند! [در محضر بهجت:1/69]
بُکاء بر مصائب اهل البيت (عليهم السلام) و به خصوص سيدالشهداء (عليه السلام) شايد از آن قبيل مستحباتي باشد که مستحبّي افضل از آن نيست! (بکاء مِن خَشيَةِ الله: گريه از ترس خداوند)، آن هم همين جور است، شايد افضل از آن نباشد! [نکته هاي ناب:63]
محبّت صادقانه اين است که محبّتِ مخالف در آن نباشد. هر کس به هر کدام از اين چهارده معصوم (عليهم السلام) محبّت داشته باشد، کارش تمام است. فقط شرطش اين است که محبّتش راست باشد.[نکته هاي ناب: 74]
به هر اندازه از بيانات اهل بيت (عليهم السلام) دور باشيم، از خود ايشان دوريم.[نکته هاي ناب: 74]
يک دست شما قرآن، و دست ديگر عترت باشد! عترت، معارفش در مثل نهج البلاغه است؛ اعمالش در مثل صحيفه سجّاديّه است، اعمال تکليفيّه اش در مثل همين رساله هاي عمليّه است.[به سوي محبوب: 118]
درباره حضرت علي اکبر (عليه السلام) وارد است که امام حسين (عليه السلام) هنگام به ميدان رفتن و وداع آن بزرگوار، به مادرش ليلي فرمود: (دَعيه، فَقَد اشتاقَ الحَبيبُ الي لِقاءِ حَبيبه: رهايش کن، که دوست، به ديدار محبوبش اشتياق پيدا کرده است!)
در بعضي ادعيه هم خطاب به حضرت حقّ مي خوانيم: (يا حَبيبَ مَن لاحَبيبَ له:اي دوست کسي که دوستي جز تو ندارد!) [در محضر بهجت:2/192]
حرم مطهر حضرت امام رضا ـ عليه السّلام ـ نعمت بزرگ و گرانقدرى است که در اختيار ايرانى هاست، عظمتش را خدا مى داند، به حدّى که امام جواد ـ عليه السّلام ـ مى فرمايد: «زِيارَةُ أَبى أَفْضَلُ مِنْ زِيارَةِ الْحُسَيْنِ ـ عليه السّلام ـ؛ لأِنَّ الْحُسَيْنَ ـ عليه السّلام ـ يَزُورُهُ الْعامَّةُ وَ الْخاصَّةُ، وَ أَبى لايَزُورُهُ إِلاَّ الْخاصَّةُ.» زيارت پدرم [امام رضا ـ عليه السّلام ـ] از زيارت امام حسين ـ عليه السّلام ـ افضل است، زيرا امام حسين ـ عليه السّلام ـ را عامّه و خاصّه زيارت مى کنند، ولى پدرم را جز خاصّه [شيعيان دوازده امامى] زيارت نمى کنند.
لذا کرامات از ضريح آن حضرت بيشتر از ضريح امام حسين ـ عليه السّلام ـ ظاهر مى شود. بنابراين، ايرانى ها بايد نعمت حرم حضرت امام رضا ـ عليه السّلام ـ را که زيارت آن برايشان فراهم است، مغتنم بشمارند.
آداب زيارت و تشرف به حرم
بسم الله الرحمن الرحيم - «زيارت شما قلبي باشد. در موقع ورود اذن دخول بخواهيد، اگر حال داشتيد به حرم برويد. هنگامي که از حضرت رضا عليه السلام اذن دخول مي طلبيد و مي گوييد: «أأدخل يا حجة الله: اي حجت خدا، آيا وارد شوم؟»
به قلبتان مراجعه کنيد و ببينيد آيا تحولي در آن به وجود آمده و تغيير يافته است يا نه؟ اگر تغيير حال در شما بود، حضرت عليه السلام به شما اجازه داده است. اذن دخول حضرت سيدالشهداء عليه السلام گريه است، اگر اشک آمد امام حسين عليه السلام اذن دخول داده اند و وارد شويد.
اگر حال داشتيد به حرم وارد شويد. اگر هيچ تغييري در دل شما بوجود نيامد و ديديد حالتان مساعد نيست، بهتر است به کار مستحبي ديگري بپردازيد. سه روز روزه بگيريد و غسل کنيد و بعد به حرم برويد و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهيد.
زيارت امام رضا عليه السلام از زيارت امام حسين عليه السلام بالا تر است، چرا که بسياري از مسلمانان به زيارت امام حسين عليه السلام مي روند. ولي فقط شيعيان اثني عشري به زيارت حضرت امام رضا عليه السلام مي آيند.
بسياري از حضرت رضا عليه السلام سؤال کردند و خواستند و جواب شنيدند، در نجف، در کربلا، در مشهد مقدس، کسي مادرش را به کول مي گرفت و به حرم مي برد. چيزهاي عجيبي را مي ديد.
ملتفت باشيد! معتقد باشيد! شفا دادن الي ما شاءالله! به تحقق پيوسته. يکي از معاودين عراقي غده اي داشت و مي بايستي مورد عمل جراحي قرار مي گرفت. خطرناک بود، از آقا امام رضا خواست او را شفا بدهد، شب حضرت معصومه عليها السلام را در خواب ديد که به وي فرمود: «غده خوب مي شود. احتياج به عمل ندارد »! ارتباط خواهر و برادر را ببينيد که از برادر خواسته خواهر جوابش را داده است.
همه زيارتنامه ها مورد تأييد هستند. زيارت جامعه کبيره را بخوانيد. زيارت امين الله مهم است. قلب شما بخواند. با زبان قلب خود بخوانيد. لازم نيست حوائج خود را در محضر امام عليه السلام بشمريد. حضرت عليه السلام مي دانند! مبالغه در دعاها نکنيد! زيارت قلبي باشد. امام رضا عليه السلام به کسي فرمودند: «از بعضي گريه ها ناراحت هستم»!
يکي از بزرگان مي گويد، من به دو چيز اميدوارم اولاً قرآن را با کسالت نخوانده ام. بر خلاف بعضي که قرآن را آنچنان مي خوانند که گويي شاهنامه مي خوانند. قرآن کريم موجودي است شبيه عترت.
ثانياً در مجلس عزاداري حضرت سيد الشهداء گريه کرده ام.
حضرت آيت الله العظمي بروجردي رحمه الله مبتلا به درد چشم شدند، فرمودند: «در روز عاشورا مقداري از گِلِ پيشاني عزاداري امام حسين عليه السلام را بر چشمان خود ماليدم، ديگر در عمرم مبتلا به درد چشم نشدم واز عينک هم استفاده نکردم!
پس از حادثه بمب گذاري در حرم مطهر حضرت رضا عليه السلام حضرت به خواب کسي آمدند، سؤال شد.
«در آن زمان شما کجا بوديد؟ فرمودند: «کربلا بودم»
اين جمله دو معني دارد: معني اول اينکه حضرت رضا عليه السلام آن روز به کربلا رفته بودند.
معني دوم يعني اين حادثه در کربلا هم تکرار شده است. دشمنان به صحن امام حسين عليه السلام ريختند و ضريح را خراب کردند و در آن جا آتش روشن کردند!
کسي وارد حرم حضرت رضا عليه السلام شد، متوجه شد سيدي نوراني در جلوي او مشغول خواندن زيارتنامه مي باشد، نزديک او شد و متوجه شد که ايشان اسامي معصومين - سلام الله عليهم - را يک يک با سلام ذکر مي فرمايند. هنگامي که به نام مبارک امام زمان ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ رسيدند سکوت کردند! آن کس متوجه شد که آن سيد بزرگوار خود مولايمان امام زمان- سلام الله عليه و ارواحنا له الفداء- مي باشد.
درهمين حرم حضرت رضا عليه السلام چه کراماتي مشاهده شده است. کسي در رؤيا ديد که به حرم حضرت رضا عليه السلام مشرف شده و متوجه شد که گنبد حرم شکافته شد و حضرت عيسي و حضرت مريم عليهما السلام از آنجا وارد حرم شدند. تختي گذاشتند و آن دو بر آن نشستند و حضرت رضا عليه السلام را زيارت کردند.
روز بعد آن کس در بيداري به حرم مشرف گرديد. ناگهان متوجه شد حرم کاملاً خلوت مي باشد! حضرت عيسي و حضرت مريم عليهما السلام از گنبد وارد حرم شدند و بر تختي نشستند و حضرت رضا عليه السلام را زيارت کردند. زيارت نامه مي خواندند. همين زيارت نامه معمولي را مي خواندند! پس از خواندن زيارتنامه از همان بالاي گنبد برگشتند. دوباره وضع عادي شد و قيل و قال شروع گرديد حال آيا حضرت رضا عليه السلام وفات کرده است؟
حرف آخر اينکه: عمل کنيم به هر چه مي دانيم. احتياط کنيم در آنچه خوب نمي دانيم. با عصاي احتياط حرکت کنيم.»
چه کنيم که معرفت به نورانيّت ائمّه ـ عليهم السّلام ـ نصيبمان گردد؟
در آيه شريفه«ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتَـبَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِى»(سوره ى فاطر/ 32)؛ (سپس کتاب را به ارث بندگان برگزيده ى خود گذاشتيم، ولى برخى از بندگان به خود ستم مى کنند.) مراد از «مِنْهُمْ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِى» کسى است که معرفت ائمّه ـ عليهم السّلام ـ را نداشته باشد.
امّا اين که چه کنيم که معرفت به نورانيّت ائمّه ـ عليهم السّلام ـ نصيبمان گردد بعد از نمازها بخوانيم و بخواهيم:«أَللَّهُمَّ، عَرِّفْنى نَفْسَکَ، فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِيَّکَ. أَللَّهُمَّ، عَرِّفْنى رَسوُلَکَ، فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى رَسوُلَکَ، لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ. أَللَّهُمَّ، عَرِّفْنى حُجَّتَکَ، فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى حُجَّتَکَ، ضَلَلْتُ عَنْ ديني.»؛ (خدايا، خودت را به من بشناسان، وگرنه نخواهم توانست پيامبرت را بشناسم. بار خدايا، رسولت را به من بشناسان، وگرنه نخواهم توانست حجّتت
کلمات قصار آيت الله بهجت (ره) درباره اهلبيت (ع)
ائمه اطهار (عليهم السلام) هم ترس از جهنّم داشتند و هم طمع به بهشت، ولي عبادت را براي خوف و طمع نمي کردند. [در محضر بهجت:1/23]
اگر مسأله امام شناسي بالا رود، خداشناسي هم بالا مي رود، زيرا چه آيتي بالاتر از امام (عليه السلام)؟! امام آيينه اي است که حقيقت تمام عالم را نشان مي دهد. [در محضر بهجت:1/41]
ائمه (عليهم السلام) از حال ما غافل نيستند، اگرچه ما از آن ها غافل باشيم. [در محضر بهجت:1/208]
هر بلايي که به ما مي رسد، در اثر دوري از اهل بيت (عليهم السلام) و روايات مأثوره از ايشان است. [در محضر بهجت:1/274]
نجات براي کسي است که اهل بيت (عليهم السلام) را در همه جا مورد تخاطب و حاضر ببيند. [در محضر بهجت:1/295]
پا جاي پاي معصومين (عليهم السلام) بگذاريد نه جاي پاي ديگران! ملازم علما باشيد! و هميشه روشن باشيد، و با مطالب مفيد، حيات بخش و آموزنده سر و کار داشته باشيد! [در محضر بهجت:1/302]
حرم مطهّر امام رضا (عليه السلام) نعمت بزرگ و گرانقدري است که در اختيار ايراني ها است، عظمتش را خدا مي داند! [در محضر بهجت:1/328]
توفيق زيارت، ربطي به داشتن پول ندارد. [در محضر بهجت:1/329]
ايراني ها بايد نعمت حرم حضرت امام رضا (عليه السلام) را که زيارت آن برايشان فراهم است، مغتنم بشمارند! [در محضر بهجت:1/329]
خدا کند اين توجه و ارادت و محبت به اهل بيت (عليهم السلام) در دلهاي ما باقي بماند و با محبت آنها از دنيا برويم. [در محضر بهجت:1/334]
چرا ما شيعيان هر روز به پاي منبر اميرالمؤمنين و ائمه هدي و رسول الله (عليهم السلام) نمي رويم و به حِکَم، آداب و معارفي که الي ما شاء الله در اخبار آنها نهفته است، گوش فرا نمي دهيم؟![در محضر بهجت:2/283]
انسان اگر هر يک از مشاهد مشرّفه را طواف کند، همه مشاهد را در همه جا زيارت کرده است و براي او مفيد است. [در محضر بهجت:2/400]
توسّلات، خيلي نافع است. به اين امامزاده ها زياد سر بزنيد! اين بزرگواران همچون ميوه ها که هر کدام يک ويتامين خاصي دارند، هر کدامشان خواص و آثاري دارند. [گوهرهاي حکيمانه:104]
از محبّت اهل بيت (عليهم السلام) نبايد دست برداشت، همه چيز توي محبّت است، اگر چيزي داريم از محبّت است. [به سوي محبوب:122]
در شب عيد غدير و شب هاي مثل آن... بايد فضيلت اين شبها و روزها و صاحب آنها و مطاعن دشمنان ايشان و احاديث وارده در زمينه ولايت، با اقامه دليل و برهان ذکر شود تا موجب تقويت عقايد مذهبي مستمعين گردد، نه اين که اين گونه مجالس، به خنده و لهو و لعب گذرانده شود. [در محضر بهجت:2/9]
يکي از کرامتهاي شيعه، قبور و مزارهاي امامزادگان است، لذا نبايد از زيارت آنها غافل باشيم و خود را اختياراً محروم سازيم! [در محضر بهجت:2/55]
خدا مي داند رحمت اهل بيت (عليهم السلام) و خاندان رسالت چه قدر وسيع است! رحمت اينها، تابع رحمت واسعه الهي است! [در محضر بهجت:2/86]
اهمّ آداب زيارت اين است که بدانيم: بين حيات معصومين (عليهم السلام) و مماتشان، هيچ فرقي وجود ندارد! [برگي از دفتر آفتاب:140]
اگر کسي بخواهد تشنگي و عطش ديدار آنها [معصومين (عليهم السلام)] را در وجود خود تخفيف دهد، زيارت مشاهد مشرّفه، به منزله ملاقات آنها و ديدار حضرت غايب (عج) است. آنها در هر جا حاضر و ناظرند. [در محضر بهجت:2/400]
ديده و شنيده شده است که اشخاصي در مشاهد مشرّفه به امامي که صاحب ضريح است سلام کرده، و جواب سلام را شنيده اند! [در محضر بهجت:1/69]
بُکاء بر مصائب اهل البيت (عليهم السلام) و به خصوص سيدالشهداء (عليه السلام) شايد از آن قبيل مستحباتي باشد که مستحبّي افضل از آن نيست! (بکاء مِن خَشيَةِ الله: گريه از ترس خداوند)، آن هم همين جور است، شايد افضل از آن نباشد! [نکته هاي ناب:63]
محبّت صادقانه اين است که محبّتِ مخالف در آن نباشد. هر کس به هر کدام از اين چهارده معصوم (عليهم السلام) محبّت داشته باشد، کارش تمام است. فقط شرطش اين است که محبّتش راست باشد.[نکته هاي ناب: 74]
به هر اندازه از بيانات اهل بيت (عليهم السلام) دور باشيم، از خود ايشان دوريم.[نکته هاي ناب: 74]
يک دست شما قرآن، و دست ديگر عترت باشد! عترت، معارفش در مثل نهج البلاغه است؛ اعمالش در مثل صحيفه سجّاديّه است، اعمال تکليفيّه اش در مثل همين رساله هاي عمليّه است.[به سوي محبوب: 118]
درباره حضرت علي اکبر (عليه السلام) وارد است که امام حسين (عليه السلام) هنگام به ميدان رفتن و وداع آن بزرگوار، به مادرش ليلي فرمود: (دَعيه، فَقَد اشتاقَ الحَبيبُ الي لِقاءِ حَبيبه: رهايش کن، که دوست، به ديدار محبوبش اشتياق پيدا کرده است!)
در بعضي ادعيه هم خطاب به حضرت حقّ مي خوانيم: (يا حَبيبَ مَن لاحَبيبَ له:اي دوست کسي که دوستي جز تو ندارد!) [در محضر بهجت:2/192]
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پربحث ترین عناوین
پر طرفدار ترین ها
