رستمی و مردای در اندیشه خلق یک شگفتی‌ جدید

كيانوش رستمي و پس از او سهراب مرادي از پراميدترين اعضاي كاروان اعزامي ايران به المپيك لندن به حساب مي‌آيند، کادر فنی تیم ملی وزنه برداری ایران امیدواری فراوانی دارد که این دو وزنه بردار ایرانی در لندن وقتی روی تخته می روند با درخشش خود شگفتی همگان را برانگیزند تا وزنه برداری ایران بار دیگر به کانون خبری رشته های ورزشی تبدیل شود. 

به گزارش رجانیوز، کیانوش رستمي در آخرين ركوردگيري كه به صورت غيررسمي برگزار شد، دو كيلو بيشتر از ركورد دوضرب و پنج كيلو هم بالاتر از ركورد مجموع جهان را به ثبت رساند و با مهار 179 كيلوگرم در يكضرب و 220 كيلوگرم در دوضرب به حدنصاب مجموع 399 كيلوگرم رسيد. 

 

سهراب مرادي هم در رقابت‌هاي آسيايي 2011 كره جنوبي يعني همين چندماه پيش موفق شد با مهار وزنه‌هاي 172كيلوگرم در حركت يكضرب و 216كيلويي درحركت دوضرب با مجموع 388كيلوگرم كيانوش رستمي را كنار زده و قهرمان آسيا شود.

 

مرادي به همراه كسب مدال طلاي آسيا در اين وزن (85 كيلوگرم) ركورد شاهين نصيري نيا را كه سال‌ها دست نخورده باقي‌‌مانده بود را شكسته و رسما به نام خود در تاريخ وزنه‌برداري ايران ثبت كرد. بنابراين در حال حاضر تيم ملي وزنه‌برداري ايران در دسته 85كيلوگرم 2 وزنه‌بردار توانمند، جوان و فوق‌العاده باانگيزه دارد؛ وزنه‌برداراني كه هر دوي‌شان براي مدال آوري در المپيك پيش رو (2012لندن) پر اميد و دست پر هستند. 

 

بر همين اساس و با توجه به اينكه مدال طلا در المپيك‌ها تنها به قهرمان مجموع حركات اهدا مي‌شود، رستمي و مرادي با اين ركوردها تهديد چنداني از جانب رقباي خارجي براي سكوي نخست، پيش رو نخواهند داشت اما از جانب رقيب داخلي به شدت در لندن احساس نگراني مي‌كنند! اين دو كه دوست همديگر هستند، رقابتي تنگاتنگ دارند براي كسب نشان زرين المپيك لندن. 

 

وزنه‌بردار نيرومند كرمانشاهي درباره رقابتش با حريف اصفهاني گفته است: «طلاي المپيك به هركداممان برسد تفاوتي ندارد. ما هم از حالا بين خودمان طلا و نقره المپيك را تقسيم نمي‌كنيم زيرا رقيبان ديگري هم هستند كه براي قهرماني به لندن مي‌آيند.» 

 

كيانوش رستمی، خرداد ۱۳۸۹ در بلغارستان موفق شد روي سكوي نخست رقابت‌هاي جوانان جهان بايستد و نام خود را به عنوان يكي از آينده سازان اين رشته ورزشي مطرح كند.رستمي سپس در وزن ۷۷ كيلوگرم مسابقات جهاني 2010 آنتاليا هم روي تخته رفت و مدال برنز يكضرب جهان را به گردن آويخت. در دوضرب پنجم شد و در مجموع نيز در رده چهارم قرار گرفت. 

 

نتايج آنتاليا آن هم در نخستين حضور جهاني در رده سني بزرگسالان، براي او نويدبخش احراز موفقيت در مسابقات بعدي بود؛ گرچه مصدوميت زانويش او را آزار مي‌داد.