گزيده سرمقاله‌ روزنامه‌هاي امروز

جام جم:آمانو؛بازيگر سناريوي آمريكا

«آمانو؛بازيگر سناريوي آمريكا»عنوان يادداشت روز روزنامه جام جم به قلم مهدي فضائلي است كه در آن مي‌خوانيد؛گزارش بي‌سابقه و تعجب‌برانگيز يوكيو آمانو، مديركل ژاپني آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، اعتبار اين نهاد مهم بين‌المللي را در معرض آسيب جدي قرار داد و آشكارا نفوذ چند قدرت در اين آژانس را به نمايش گذاشت.

حرف‌شنوي آمانو از دولت آمريكا آن‌قدر بي‌پرده صورت گرفت كه اگر اسناد منتشر شده از سوي ويكي‌ليكس درباره وابستگي او به آمريكا را هم ناديده بگيريم به همين نتيجه مي‌رسيم كه آمانو، مهره گوش به فرمان آمريكاست و اظهار خشنودي وزير امور خارجه آمريكا هنگام انتخاب او به دبيركلي، بي‌جهت نبوده است.

نقش آمانو در سناريويي به كارگرداني آمريكا، آن‌قدر غيرحرفه‌اي و تابلو اجرا شد كه گويا هنرپيشه‌اي ديالوگ‌هاي خود را هنگام بازي از روي متن بخواند!

آنچه به عنوان گزارش آژانس منتشر شد نه گزارش يك نهاد بين‌المللي كه در واقع ديكته‌اي از سوي آمريكا و به قلم آمانو است.

عدم اعتبار اين گزارش را نه فقط به دلايل ارائه شده از سوي ايران بلكه از مخالفت‌هاي ابراز شده با آن از‌سوي مراجع ديگر مي‌توان دريافت.

بر اساس اطلاعات موجود، در حال حاضر سه گروه از سه زاويه متفاوت مخالف انتشار گزارش اخير آمانو بوده و هستند.

گروه اول، روسيه و چين: اين مخالفت علاوه بر پيگيري نمايندگان اين دو كشور در آژانس و ملاقات با آمانو براي متقاعد كردن وي براي عدم‌انتشار اين گزارش، در بيانيه انتشار يافته از سوي وزارت امور خارجه روسيه آشكار است.

در اين بيانيه چنين آمده است: روسيه بشدت از اين‌كه گزارش آژانس به عامل افزايش تنش‌هاي موجود بر سر برنامه اتمي ايران تبديل شده، مأيوس و متعجب شده است.

در قسمت ديگر اين بيانيه رفتار كشورهايي كه خواهان هر چه تندتر بودن گزارش آژانس بوده‌اند غيرسازنده خوانده شده است. دقت در اين عبارت بيانگر اين است كه روسيه نيز معتقد است اين گزارش خواسته برخي كشورها بوده است!

از مذاكرات نمايندگان روسيه و چين با آمانو خبر غيررسمي ديگري نيز شنيده شده و آن، اين‌كه طبق رويه آژانس، گزارش قبل از انتشار بايد به اطلاع ايران مي‌رسيد تا توضيحات اين كشور دريافت شود.

گروه دوم مخالفان را غيرمتعهدها تشكيل مي‌دهند. بر اساس مصوبه اخير گروه عدم‌تعهد در آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، علاوه بر انتقاد شديد اين گروه به ارائه مدارك محرمانه ايران به پنج كشور عضو دائم شوراي امنيت از سوي آمانو، مفاد گزارش وي نيز مورد انتقاد قرار خواهد گرفت.

شنيده‌ها حاكي است كه بخشي از اعتراض نمايندگان عدم‌تعهد به آمانو اين است چرا اسنادي كه اصالتشان ثابت نشده، در گزارش رسمي آژانس انتشار يافته و به آنها استناد شده است؟

سوال مهم و بي‌پاسخي كه گروه سومي را به مخالفان اين گزارش اضافه كرد و آن هرمن ناكارتس، معاون بلژيكي پادمان آژانس بين‌المللي انرژي اتمي و كارشناسان همسو با او هستند.

محور اعتراض اين گروه آن است كه گزارش‌هاي آژانس بايد دريافت بازرسان خود آژانس باشد و نه گزارش سرويس‌هاي اطلاعاتي كشورهاي ديگر. گزارش‌هايي كه راستي‌آزمايي نشده‌اند و از سوي كشورهايي ارائه مي‌شوند كه موضع خصمانه آنها با ايران آشكار است.

قابل توجه اين‌كه آمانو در دفاع از گزارش خود تصريح كرده است: «سازمان تحت نظارت وي حداقل از 10 كشور درباره جوانب نظامي احتمالي برنامه هسته‌اي ايران اطلاعات جامعي دريافت كرده»، اما آمانو در بخش ارزيابي اين اطلاعات هيچ صراحتي ندارد و مي‌گويد: «اين اطلاعات در مجموع معتبر است!»

علاوه بر همه اعتراضات و مخالفت‌ها با گزارش جانبدارانه و ضدايراني، نه مديركل آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، بلكه يوكيو آمانو، پرسش مهم و بي‌پاسخ ايران قابل توجه است و آن اين‌كه چرا با وجود 4000 بازرسي الزامي كه از تأسيسات اتمي ايران و حتي برخي تأسيسات غيراتمي آن هم بعضا به صورت سرزده انجام شده است، حتي يك گرم اورانيوم پيدا نشده است كه به سمت توليد بمب هسته‌اي منحرف شده باشد؟

آمانو و حاميانش بدانند اگر قرار بود نظام اسلامي با اين ترفندها از ميدان به در برود، امروز 32 سال از عمر آن سپري نشده بود.

كيهان:آقاي آمانو ! خدا سايه شما را هم كم نكند !

«آقاي آمانو ! خدا سايه شما را هم كم نكند!»عنوان يادداشت روز روزنامه كيهان به قلم حسين شريعتمداري است كه در آن مي‌خوانيد؛شايد تعجب كنيد و تعجب آور نيز هست، اما لطف خداوند تبارك و تعالي قبل از آن كه «حيرت انگيز» باشد- كه هست- بايسته «شكر» است. يادداشت پيش روي به گزارش اخير آژانس بين المللي انرژي اتمي درباره فعاليت هسته اي كشورمان اختصاص دارد و با ارائه اسناد و شواهدي غيرقابل ترديد، نشان مي دهد كه آقاي «آمانو» دبير كل آژانس، با وجود انگيزه كينه توزانه خود و بي آن كه بخواهد يا متوجه باشد به شفاف سازي و اثبات صلح آميز بودن برنامه هسته اي جمهوري اسلامي ايران خدمت بزرگي كرده است. اخبار و توضيحات مربوط به گزارش اخير آژانس را با عنوان «تير خلاص آمانو به حيثيت آژانس» بر صفحه اول كيهان امروز نشانده ايم كه مطالعه آن را به خوانندگان عزيز توصيه مي كنيم. در اين يادداشت، اما، نگاهي ديگر به ماجرا داريم.

آمريكايي ها در مذاكرات اوت 2007 - مرداد 1386- از اسنادي خبر دادند كه ادعا مي كردند در سال 2003 از يك لپ تاپ دزديده شده به دست آورده اند و شامل هزار صفحه فايل الكترونيكي است. آمريكا مدعي بود اين اسناد كه با عنوان مطالعات ادعايي

- ALLEGED STUDIES- از آن ياد مي شود نشان دهنده تلاش ايران براي دسترسي به سلاح هسته اي است و ادعا كردند اين اسناد ثابت مي كند(!) جمهوري اسلامي ايران در سال هاي 2001 تا 2003 ميلادي - 1380 تا 1382- در سه حوزه «نمك سبز» (اكسيد اورانيوم)، «انفجارهاي قوي» و «طراحي كلاهك موشك» مطالعاتي انجام داده است كه مي تواند مقدمه اي براي توليد سلاح هسته اي باشد!

درباره اسناد ياد شده- مطالعات ادعايي- كه گزارش اخير «آمانو» براساس و با استناد به آن تهيه و منتشر شده است، گفتني هايي هست؛

1- اسناد مورد اشاره يك فايل پاور پوينت« POWER POINT» است كه شامل نزديك به 1000 صفحه الكترونيكي است و از آنجا كه اسناد الكترونيكي نظير تصاوير كامپيوتري، و نوارهاي صوتي و تصويري و... به آساني قابل جعل هستند، اينگونه به اصطلاح اسناد، در هيچ يك از مراجع حقوقي قابل استناد تلقي نشده و «سند» محسوب نمي شوند. بنابراين اولين پرسش آن است كه آقاي آمانو براساس كدام منطق حقوقي و ملاك علمي و قانوني بر اين اوراق و تصاوير الكترونيكي به عنوان «سند» تكيه كرده است؟!

2- آمريكا مدعي است كه اين فايل كامپيوتري را در سال 2003 از يك لپ تاپ سرقت شده به دست آورده است. اين ادعا در حالي است كه در تاريخ 22 نوامبر 2004- آذر 1383- كالين پاول وزير خارجه وقت آمريكا طي مصاحبه اي با روزنامه آمريكايي وال استريت ژورنال اعلام كرده بود، اسناد ياد شده را از يك گروه مخالف ايران دريافت كرده اند! و هفته نامه آلماني اشپيگل در شماره 17 ژوئن 2010 خود - 27 خرداد 1389- طي دو مقاله مفصل نوشته بود اسناد موسوم به «مطالعات ادعايي» را در سال 2005- به تاريخ هاي ادعا شده 2003، 2004 و 2005 توجه كنيد- يك مأمور «سيا» در ملاقات خود با يكي از دست اندركاران مسائل هسته اي كه در رستوراني در شهر وين انجام گرفته بود، به دست آورده است!

3- آمريكايي ها در مذاكرات اوت 2007- مرداد ماه 1386- از وجود اين به اصطلاح اسناد خبر دادند ولي علي رغم درخواست البرادعي، مدير كل وقت آژانس و اصرار جمهوري اسلامي ايران، از ارائه اين اسناد به آژانس و نهايتاً به ايران براي راستي آزمايي خودداري ورزيدند. تا آنجا كه آقاي البرادعي طي مصاحبه اي با روزنامه نيويورك تايمز مورخ 15 فوريه 2008- بهمن 86- اظهار داشت

«من يك حقوقدان هستم و نمي توانم بدون اين كه اسنادي ارائه شده باشد، كشوري را متهم كنم».و نهايتا بعد از اصرار فراوان مديركل وقت آژانس و ابراز تعجب توام با ملامت نمايندگان برخي از كشورها نسبت به خودداري آمريكا از ارائه اسناد به آژانس، آمريكايي ها از 1000 صفحه اسناد مورد ادعا فقط 36 صفحه آن را به طور گزينشي به تيم هسته اي جمهوري اسلامي ايران نشان دادند! و متعاقب آن، ايران اسلامي در 117 صفحه به ادعاهاي مطرح شده پاسخ داد كه در گزارش آژانس به پاسخ هاي ايران حتي براي نفي آن نيز اشاره اي نشده است!

4- گفتني است كه برخي از گزارش هاي موثق حكايت از آن دارند كه «محمد البرادعي» مديركل وقت آژانس در مقابل فشار آمريكايي ها براي استناد به «مطالعات ادعايي» گفته بود؛ اين اسناد الكترونيكي ارزش حقوقي ندارد و بعد از انتشار به حيثيت حقوقي و جايگاه بين المللي من خسارت جبران ناپذيري وارد مي كند. مصاحبه البرادعي با نيويورك تايمز كه به آن اشاره شد و عصبانيت آمريكا را در پي داشت، پاسخ تلويحي و البته حقوقي وي به همين درخواست آمريكايي ها بود. اما آقاي «آمانو» كه به گواهي اسناد اخيرا منتشر شده «ويكي ليكس» با قيد همراهي با آمريكا در پرونده هسته اي ايران به اين سمت گمارده شده است، اشتباه احمقانه اي كه البرادعي- لااقل براي حفظ حيثيت حقوقي و بين المللي خود- از آن اجتناب كرده بود، تن داد و جمهوري اسلامي ايران مي تواند و بايد خداي سبحان را به خاطر اين اقدام احمقانه آقاي يوكيا آمانو شاكر باشد و همنوا با امام سجاد عليه السلام از ژرفاي دل بخواند «الحمدلله الذي جعل اعدائنا من الحمقا».

5- شوراي حكام آژانس بين المللي انرژي اتمي در سال 2006 طي اقدامي غيرقانوني و برخلاف بند «C» از اصل 12 اساسنامه آژانس، پرونده هسته اي جمهوري اسلامي ايران را به شوراي امنيت سازمان ملل فرستاد. بهانه اين اقدام خودداري ايران از تعليق غني سازي اورانيوم بود با اين توضيح كه اگرچه نشانه اي از تلاش ايران براي توليد سلاح هسته اي در دست نيست ولي به جمهوري اسلامي ايران توصيه شده بود براي اعتمادسازي و ادامه مذاكرات چرخه غني سازي اورانيوم را متوقف كند و از آنجا كه به اين توصيه عمل نشده است، پرونده به شوراي امنيت سازمان ملل فرستاده مي شود!!

اكنون جاي اين پرسش منطقي و حقوقي است كه اگر آمريكا «مطالعات ادعايي» را براي اثبات غيرصلح آميز بودن فعاليت هسته اي ايران كافي و يا دستكم اثرگذار مي دانست، چرا در همان سال 2003 كه- به زعم خود- به اين اسناد دست يافته بود، از آن براي فرستادن پرونده هسته اي ايران به شوراي امنيت سازمان ملل استفاده نكرد؟! و به بهانه هاي دم دستي و غيرحقوقي نظير خودداري ايران از تعليق غني سازي اورانيوم متوسل شد؟!

6- همان هنگام كه فقط 36 صفحه از مطالعات ادعايي هزار صفحه اي به ايران نشان داده شد، جمهوري اسلامي ايران در يك گزارش 117 صفحه اي، ضمن نشان دادن جعلي بود اسناد ياد شده، پرسش هاي ساده اي را نيز مطرح كرد كه آژانس هرگز به آنها پاسخي نداد از جمله آن پرسش ها، اين كه؛

الف: بر پايه كدام دليل و نشانه اي ادعا مي كنيد كه اين اسناد، هسته اي است؟! گفتني است در گزارش اخير آمانو نيز بارها تكرار شده است كه بسياري از ادعاهاي مطرح شده، چند منظوره هستند و يا تاكيد شده آزمايش ها با مواد منفجره معمولي و غيرهسته اي انجام شده است.

ب: چه دليلي وجود دارد كه نشان بدهد اين اسناد متعلق به ايران است؟! تنها پاسخ آژانس به اين پرسش آن بود كه برخي از اين اسناد به زبان فارسي است! كه پاسخ داده شد؛ بسياري از تروريست هاي تحت حمايت آمريكا نيز فارسي زبان هستند و پاسخ آژانس فقط سكوت بود!

ج: اين پرسش مطرح شد كه اسناد الكترونيكي هستند و جعل آنها به آساني امكان پذير است و آژانس در پاسخ گفت: اولا؛ اصل اين اسناد موجود نيست! و ثانيا؛ تعداد آنها زياد است! و ثالثا؛ وارد جزئيات شده! بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه احتمالا واقعي باشند!! اين استدلال آژانس همان هنگام با استهزاي نشريه گلوبال ريسرچ و نيويوركر روبرو شد.

د: اگر اين اسناد به گفته آمريكايي ها، اسناد محرمانه و طبقه بندي شده هستند چرا هيچكدام از آنها مهر «محرمانه»، «سري» و «طبقه بندي» ندارند؟!

هـ: آژانس مطابق اساسنامه خود فقط در موارد هسته اي مجاز به بررسي و اظهار نظر است و حال آن كه از سه مورد مطرح شده فقط نمك سبز- URANUM OXIDE- هسته اي است و دو مورد ديگر اولا چه ربطي به آژانس دارند و ثانيا؛ چه رابطه اي با نمك سبز مي توانند داشته باشند؟... و آژانس كه پاسخي براي اين پرسش نداشت در ماه مي 2008- ارديبهشت 87- طي نامه اي با امضاي آقاي «ناكارتس» رسما به ايران اعلام كرد كه «ارتباطي ميان نمك سبز و دو موضوع ديگر وجود ندارد». اين اعتراف در بند 22 گزارش اخير آژانس ديده مي شود ولي آژانس در ادامه اين اعتراف رسمي آورده است «اگرچه در مي2008 نتوانستيم اين ارتباط را نشان بدهيم ولي بعدها به ما سندي نشان داده شدكه اين ارتباط را تاييد مي كند»!! و توضيح نمي دهد كه اين سند چيست؟ و چرا در گزارش آژانس به متن آن اشاره اي نشده است!

7- توليد نمك سبز كه در گزارش آژانس به آن اشاره شده است يك چرخه شيميايي است و در تبديل هگزافلوئور اورانيوم UF6 به فلز، كاربرد دارد و از آنجا كه مطابق مفاد NPT غني سازي اورانيوم حق قانوني ايران است، انجام چرخه شيميايي مورد اشاره در فعاليت هسته اي كشورمان، طبيعي و قانوني بوده و به آژانس نيز گزارش شده است.

8- «انفجارات قوي» نيز يكي از سه مورد اتهامي است و حال آن كه انجام اينگونه انفجارها از مقدمات ضروري در ساخت موشك است و عجيب آن كه آژانس نيز در پاراگراف 63 از گزارش اخير خود، تاكيد مي كند، اينگونه انفجارها و يا آزمايش اين انفجارها كاربردهاي متفاوت و غيرهسته اي نيز دارد.

9- درباره طراحي كلاهك (سرجنگي) موشك كه در گزارش آژانس به عنوان يك مورد اتهامي و مشكوك در فعاليت هسته اي ايران، ياد شده است، بايد گفت؛ مگر جمهوري اسلامي ايران با صراحت از ساخت موشك هاي بالستيك خبر نداده است؟ و مگر توليد كلاهك يكي از ضروري ترين نيازها در ساخت موشك هاي بالستيك نيست؟! بنابراين آژانس با چه استدلال و براساس كدام سند از توليد كلاهك جنگي به عنوان نشانه اي مشكوك براي تلاش ايران در دستيابي به سلاح هسته اي ياد كرده است؟!

10- آژانس مطابق اساسنامه خود و به تصريح پادمان هاي مربوطه، موظف است گزارش هاي خود را براساس يافته هاي بازرسان آژانس تنظيم و منتشر كند ولي گزارش اخير براساس «مطالعات ادعايي» كه به تصريح آمريكايي ها از طريق مخالفان جمهوري اسلامي در اختيار آمريكا قرار گرفته، تهيه شده است كه به نمونه هايي از بي اعتباري و جعلي بودن آنها اشاره شد.

11- و اما، نشانه هاي بي اعتباري و مضحك بودن گزارش اخير آژانس اگرچه فراوان است و در اين نوشته فقط به چند مورد از آنها اشاره رفته است ولي گفتني است كه؛

الف: در هيچيك از مواد و بندهاي چند ده صفحه اي گزارش آژانس حتي يك بند يا پاراگراف را نمي توان يافت كه در آن بر تلاش ايران براي دستيابي به سلاح هسته اي با اطمينان تصريح شده باشد.

تظاهرات ضد ديكتاتوري يمن كه وارد نهمين ماه خود شده است عرصه را بر رژيم علي عبدالله صالح كاملاً تنگ كرده و او اكنون با تكيه بر حمايت‌هاي رياض و دولتهاي غربي ادامه حيات مي‌دهد و حاضر به ترك قدرت نيست. واقعيت اين است كه علي عبدالله صالح به خوبي مي‌داند دوران حكومتش به سر رسيده و مشروعيتي در بين مردم يمن ندارد و لذا تلاش مي‌كند به گونه‌اي قدرت را واگذار نمايد كه هم تأمين جاني او و وابستگانش تضمين شود و هم عناصر وابسته به وي در حكومت آتي حضور داشته باشند. دولت‌هاي غربي و رژيم عربستان نيز با خواسته ديكتاتور يمن همسو بوده و درصدد هستند انتقال قدرت به گونه‌اي جهت داده شده و باب ميل آنها صورت گيرد و جرياني كه مورد تأييد غرب و عربستان باشد، جايگزين رژيم علي عبدالله صالح شود. اين موضوع، درحال حاضر محور اصلي طرح شوراي همكاري خليج فارس است ولي مردم يمن خواستار تغيير كامل و بدون قيد و شرط رژيم كنوني و محاكمه علي عبدالله صالح به جرم جنايات وسيعي كه مرتكب شده است، مي‌باشند.

درحال حاضر، رايزني‌هاي فشرده‌اي بين عناصر خارجي حامي رژيم يمن و برخي رهبران مخالفان در جريان است تا آنها با طرح شوراي همكاري خليج فارس به همان شكلي كه تنظيم شده موافقت كنند. قرار است اين طرح در جلسه‌اي كه امروز در رياض برگزار مي‌شود مطرح و به امضاي نماينده رژيم علي عبدالله صالح و مخالفان برسد. بديهي است اگر رهبران مخالف تسليم شروط ديكته شده از سوي غرب و رياض در طرح مذكور شوند اين عمل آنها نه تنها بحران را خاتمه نخواهد داد بلكه به منزله خيانت به انقلاب مردم يمن تلقي مي‌شود و در آينده بايد پاسخگو باشند.

اين هفته، مردم بحرين نيز مجدداً با حضور گسترده در خيابان‌ها برخواسته‌هاي به حق خود تاكيد كردند. يكشنبه گذشته هزاران بحريني عليرغم سركوب وحشيانه توسط نيروهاي وابسته به رژيم آل خليفه و همدستان سعودي آنها، دست به تظاهرات ضد حكومتي زدند.

در اين باره يك مسئول جمعيت "الوفاق" به عنوان يكي از اصلي‌ترين جريان‌هاي مخالف حكومت بحرين اعلام كرد هواداران اين جريان بيش از هر زمان ديگري آماده جان فشاني هستند و هرگز عقب نشيني نخواهند كرد. ائتلاف جوانان "14 فوريه" نيز به عنوان يكي ديگر از تشكل‌هاي اصلي مبارزه با رژيم، با صدور بيانيه‌اي به رژيم بحرين هشدار داد دست از جناياتش بردارد در غير اينصورت روزهاي سختي پيش روي سردمداران اين رژيم خواهد بود.

در اين ميان، رژيم بحرين كه خود را در پايان راه مي‌بيند ديوانه وار به بازداشت گسترده و شكنجه مردم پرداخته و حتي كودكان نيز از جنايات رژيم آل خليفه در امان نيستند.

حاكمان بحرين اكنون بايد به اين واقعيت پي برده باشند كه دوران خودكامگي و ادامه سلطه در سايه سركوبگري به سر رسيده است و هر اندازه به جنايات خود ادامه دهند پرونده جرم و كيفر مجازات خود را سنگين‌تر خواهند كرد. حاكمان بحرين بهتر است بدانند كمك‌ها و حمايت‌هاي همتايانشان در رياض نيز نمي‌تواند آنها را در برابر توفان جاري آزادي‌خواهي در منطقه مصون نگاهدارد چرا كه پايه‌هاي حكومت سران رياض نيز در برابر اين به لرزه افتاده است.

تظاهرات ضد سرمايه داري، اين هفته نيز در بسياري از كشورهاي غربي از جمله آمريكا، انگليس، آلمان و استراليا ادامه يافت.

در آمريكا، معترضان كه از سه ماه قبل در ميادين اصلي چندين ايالت اين كشور تجمع كرده‌اند طي هفته جاري در چند مورد با برخورد پليس مواجه شدند كه منجر به مجروح شدن شماري از معترضان گشت. در اين ميان، تداوم اعتراضات، بيل كلينتون، رئيس جمهوري اسبق آمريكا را نيز به واكنش واداشت و وي با فرصت طلبي، سياستهاي اوباما را عامل بروز اين بحران خواند. كلينتون در عين حال اعتراف كرد بحران مالي آمريكا در حاكميت اين كشور سر در گمي ايجاد كرده است.

همزمان، چند كشور اروپايي نيز عرصه ادامه اعتراضات عليه سرمايه‌داري و تبعات ناشي از بحران مالي بزرگ غرب بودند. دامنه جنبش ضدسرمايه‌داري كه حدود سه ماه قبل از يك محله نيويورك آغاز شد به سرعت گسترش يافت و تقريباً همه كشورهاي غربي را فرا گرفته است. اين جنبش كه گسترده‌ترين اعتراض عليه شرايط حاكم بر غرب است بيانگر نارضايتي گسترده از سياستهاي جاري در جوامع غربي است و سردمداران حاكم بر غرب را به شدت نگران ساخته و صداي شكستن ستونهاي بناي سرمايه‌داري اكنون آشكارا به گوش مي‌رسد.

مردم سالاري:برخورد با فسادمالي بدون حاشيه سازي

«برخورد با فسادمالي بدون حاشيه سازي»عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاري به قلم سروش ارشاد است كه در آن مي‌خوانيد؛وقتي موضوع پرونده فساد مالي بزرگ در سيستم بانکي کشور مطرح شد، علا وه بر برخورد جدي با اين اختلا ل اساسي در سيستم اقتصادي کشور، ضرورت يافتن راه حل براي جلوگيري از تکرار چنين اتفاقاتي، همواره مورد توجه کارشناسان بود.

اما، اين روزها و به خصوص با وارد شدن دوباره دولت براي اعلا م برائت از اين پرونده اقتصادي، باز هم شاهد آن هستيم که موضوع توجه همگان براي برخورد جدي با عاملا ن اين فساد مالي و تلا ش براي يافتن راهي درخصوص جلوگيري از تکرار، در حال ورود به حاشيه است.

اظهارات منتسب به احمدي نژاد درباره اينکه چرا جهرمي را بازداشت نمي کنند، يا اينکه از پورمحمدي معاون بانک مرکزي، مي خواهند که عليه مشايي، اعتراف کند،  عملا  اقدامي جديد در فضاي سياسي کشور محسوب مي شود که لزوم برخورد جدي با پديده فساد مالي را با حاشيه هاي جديد روبه رو کرده است.

اظهارات دولتمردان سبب شد تا رئيس قوه قضائيه نيز از اينگونه اظهارات دخالت جويانه در سيستم قضايي گلا يه مند شود و در جلسه شوراي عالي قضايي بگويد: «توجيه پذير نيست که دائما بگوييم چرا اين را گرفتند، آن را  نگرفتيد و يا چرا اين را آزاد کرديد، خصوصا اين کار از مسئولان پسنديده نيست البته در بحث مفاسد اقتصادي اخير بنا بر اين بوده حسب وظيفه ذاتي دستگاه قضايي به تمام اضلاع اين قضيه بپردازيم و تمام جوانب قضيه بررسي بشود چون ما هم عندالله عهد داريم و هم در نزد مردم اين تعهد را داريم که بايد به تمام تخلفات رسيدگي بشود و محدوديتي هم ندارد تا هر کجا و هرکس اين روند ادامه مي يابد و اين وظيفه ماست. من در حکمي که به جناب آقاي اژه اي داده ام از ايشان خواسته ام که شما با هرکسي که در اين مسئله دخالت داشته به اندازه اي که دخالت داشته برخورد کنيد، اين البته امتناني بر کسي نيست و وظيفه ماست.»

با اين تفاسير، بايد پرسيد دولتمردان بر چه مبنايي هر از چندگاهي اقدام به اظهاراتي مي کنند که فضا را براي رسيدگي به پرونده فساد مالي با حاشيه روبه رو مي سازد؟

آيا نبايد منتظر ماند و مشاهده کرد که سيستم قضايي چه گزارشي بدون جنجال هاي سياسي براي افکار عمومي و برخورد با اين فساد اقتصادي ارائه خواهد کرد؟ لذا، اي کاش دولتمردان به جاي بيان مطالبي که بيان آن در عرصه سياسي جز ايجاد حاشيه، دستاورد ديگري ندارد، اقدامي صورت مي دادند تا ديگر شاهد چنين اتفاقاتي در سيستم مالي و اقتصادي کشور نمي بوديم.

شرق:ملت‌ها را دريابيد

«ملت‌ها را دريابيد»عنوان سرمقاله روزنامه شرق به قلم محمود آخوندي است كه در آن مي‌خوانيد؛

چندي‌پيش در خبرها خواندم، آقاي رييس‌جمهور، خطاب به منتقدانش گفته است: «مردم در دو ثانيه مخالفان را از جلو راه برمي‌دارند.» اين گفته، سخن بسيار زيبا و جالب‌توجهي است زيرا حكايت از آن دارد كه رييس‌جمهور كشورمان، توان ملت را مي‌شناسد و مي‌داند كه مردم مي‌توانند در اندك‌زماني موانع پيشرفت و توسعه كشور را از سر راه خود بردارند. اما بايد دانست كه ملت‌ها احساسي عمل نمي‌كنند. پرحوصله و صبورند، بسيار هوشمند و خردمندانه. هروقت زمانش فرا رسيد خود برمي‌خيزند و پا روي سينه خائنان مي‌گذارند.

گفته‌هاي آقاي رييس‌جمهور، مرا به ياد سخنان يك سياستمدار جهان‌ديده و پرتجربه‌اي انداخت كه در آستانه قرن بيست و يكم گفت: «زمان دولت‌ها گذشته است، ملت‌ها را دريابيد.» هرچند اين سخن براي سران كشورهاي استعمارگر جهان اندرز خوبي است و پيام مي‌دهد كه به خود آيند و در سياست‌هاي استعمارگرانه خود بازنگري كنند؛ روش‌هاي ديرينه و سنتي را كنار بگذارند و روش‌هاي نويني برگزينند تا موفق شوند؛ اما با این وجود اين پيام مي‌تواند هشداري هم براي ملت‌هاي استعمارشده جهان باشد كه بيدار شوند و هوشيار باشند. زيرا كه اين‌بار استعمارگران در فكر آنند كه ملت‌ها را مستقيم و بدون دخالت حاكمان خائن، فاسد، مزدور و دست‌نشانده مورد استعمار قرار دهند، چاره در اين است كه بايد هوشيار بود و بيدار ماند.

ملت ايران يعني يكايك شهرونداني كه به اين مرز و بوم تعلق دارند و در رگ‌هاي بدن‌شان خون ايراني مي‌جوشد. همگام با ساير ملت‌هاي جهان، از صفات عاليه انساني و اخلاقي برخوردارند. هيچ‌وقت دروغ نمي‌گويند، در فکر مال‌اندوزی نیستند و تنها خير و صلاح ايران‌زمين و ايراني را مي‌خواهند.

ملت يكسويه عمل نمي‌كند. پير و جوان، زن و مرد، مسلمان و مسيحي، زرتشتي و كليمي را يكسان مي‌داند. به همه انسان‌هاي اين مرز و بوم و شايد به همه جهانيان، بدون توجه به رنگ پوست، زبان و باورهاي سياسي، اجتماعي و عقيدتي به ديده احترام مي‌نگرد. هرآنچه را كه خلاف قانون باشد باطل و بدون ارزش مي‌شناسد. مي‌كوشد تا همه فرزندان اين مرز و بوم به حقوق حقه خود برسند.ملت، خدمتگزاران واقعي خود را خوب مي‌شناسد. بر عملكرد آنان ارج مي‌نهد و از راه‌هاي گوناگون از آنان قدرداني و سپاسگزاري مي‌كند. بدانديشان و نابخردان را خردمندانه ندا مي‌دهد. سعي دارد هر منحرفي را از كج‌روي بازدارد و او را به راه راست بكشاند اما با روش‌هاي متناسب و انسان‌دوستانه و خردمندانه چاره‌انديشي كند. ملت هيچ‌وقت از گروه يا انديشه خاصي حمايت نمي‌كند؛ مگر اينكه خير و صلاح ملي و ميهني در آن باشد. هر شهروندي را با هر انديشه‌اي كه دارد؛ خواه چپي و راستي، افراطي و معتدل، ساده و زرنگ و فقير و غني را با ديده يكسان مي‌نگرد.

به هر شهروندي مهرباني مي‌كند چون همه آنان را فرزندان اين مرز و بوم مي‌داند و بر اين باور است كه هر ايراني، حاضر است جان فداي ميهن كند.آري اينچنين است كه كشورها در صدر قوانين خود مي‌نويسند: «حاكميت از آن ملت است.» ملت درست را از نادرست، خوب را از بد، زشت را از زيبا تشخيص مي دهد. اين است كه اگر ملت تصميم بگيرد و بخواهد، هيچ مانعي نمي‌تواند سد راه او باشد و در كوتاه‌ترين مدت به خواسته و حق خود مي‌رسد.

تهران امروز:سره و ناسره گزارش «آمانو»

«سره و ناسره گزارش آمانو»عنوان سرمقاله روزنامه تهران امروز به قلم حسام‌الدين كاوه است كه در آن مي‌خوانيد؛گزارش «يوكيا آمانو» مديركل آژانس بين‌المللي هسته‌اي، پس از آنكه جنجال‌هاي سياسي ـ تبليغاتي دستگاه‌هاي سياسي و رسانه‌اي غربي را به وجود آورد، منتشر شد و مشخص گرديد كه بالاخره «فيل، موش زاييد.»

اين گزارش دوپهلو با بهره‌گيري از اطلاعات مبهم، جعلي و ساختگي تهيه شده است.

در اين گزارش آمده است: «از سال 2002 آژانس به‌طور فزاينده‌اي نگران وجود احتمالي فعاليت‌هاي مرتبط هسته‌اي اعلام نشده با دخالت سازمان‌هاي نظامي مربوطه، ازجمله فعاليت‌هاي مربوط به توليد كلاهك هسته‌اي براي موشك كه آژانس مرتبا اطلاعات جديدي درباره‌اش دريافت مي‌كند، است.» اين گزاره آنچنان مبهم و فاقد اعتبار حقوقي و اسناد و شواهد متقن است كه «آمانو» مجبور شده در بخش نخست پاراگراف تنها از نگراني فزاينده‌اش سخن بگويد. نكته ديگر آن است كه اطلاعاتي كه «آمانو» مدعي است در حال دريافت آنهاست از سوي كشورهايي به وي مي‌رسد كه در خصومت و دشمني آنان باجمهوري اسلامي ايران هيچ شك و ترديدي نيست. «آمانو» حتي زحمت راستي‌آزمايي اطلاعات دريافتي را به خود نداده است و از آنها همچون اسناد غيرقابل خدشه، در تهيه گزارشش بهره گرفته است.

نكته ديگر حجم فعاليت‌ها و چگونگي آنهاست. تقريبا در تمامي مواردي كه كارشناسان آژانس، تاسيسات هسته‌اي ايران را زيرنظر داشته‌اند، تمامي اطلاعات آنها با اطلاعاتي كه ايران در اختيار كارشناسان آژانس گذارده، مطابقت مي‌كند.

حال نكته اينجاست كه چگونه اين‌ همكاري نزديك كارشناسان و دانشمندان ايراني با كارشناسان آژانس، نگراني آقاي مديركل را دامن زده است كه مبادا احتمال بهره‌گيري نظامي از تاسيسات و فرآورده‌هاي هسته‌اي در ايران وجود داشته باشد؟

گزارش «آمانو» آنچنان ترديدبرانگيز بوده است كه حتي رسانه‌هاي غرب از آن با احتياط ياد مي‌كنند. ازجمله دو رسانه غربي VOA وابسته به دولت آمريكا و BBC فارسي وابسته به وزارت خارجه انگليس در گفت‌وگوهاي متعددي كه با كارشناسان ايراني و غيرايراني انجام داده‌اند، نتيجه‌اي جز شك و ترديد درباره گزارش آمانو و يكسونگري گزارش و تاثير گرفتن «آمانو» از آمريكا و قدرت‌هاي غربي و اسرائيل نگرفته‌اند. اذعان به اينكه به احتمال زياد «آمانو» زير فشار آمريكا رنگ مايه نظامي به فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران داده است.

حقيقت اين است كه گزارش «آمانو» مي‌خواهد راه را براي اقناع چين و شوروي و اعضاي غيردائمي شوراي امنيت سازمان ملل متحد، باز كند. اما چين و شوروي پيشاپيش سناريوي آمريكا و ماهيت «آمانو» را شناخته‌اند و بعيد است كه تن به يكجانبه‌گرايي آمريكا بدهند.

هنوز جنبه‌هايي تاريك و مبهم از سناريويي كه آمريكا در پيش گرفته است وجود دارد اما بديهي است كه كل اين سناريو بر مبناي واقعيت‌هاي انكارناپذير طراحي نشده و نخواهد شد.

«دست‌كاري در واقعيت» همان پديده‌اي است كه آمريكا و انگليس در آن يد طولايي دارند، همان‌گونه كه درباره عراق مشاهده كرديم اما «دست‌كاري واقعيت» فعاليت‌هاي هسته‌‌اي ايران كار آن‌چنان ساده و سهلي نيست. پيشاپيش واشنگتن بايد خود را براي رسوايي بزرگي كه «دست‌كاري در واقعيت»هاي موجود در ايران توصيف مي‌شود، آماده كند.

نه‌تنها افكار عمومي ايران كه افكار عمومي آمريكا و جهان نيز ديگر به راحتي فريب «تغيير واقعيت‌ها» را نخواهند خورد. آمريكا و «آمانو» در دادگاه افكار عمومي ايران و جهان محكوم به فريبكاري و نيرنگند!

ابتكار: بازي با آتش 

«بازي با آتش»عنوان سرمقاله روزنامه ابتكار به قلم حسين رويوران است كه در آن مي‌خوانيد؛فضاي تهديد و حمله و مطرح‌کردن امکان حمله نظامي‌ به ايران از سوي اسرائيل، به چند دليل صورت مي‌گيرد.

اين فضاسازي براي اسرائيل دلايل داخلي دارد؛ چراکه اسرائيل در داخل اين کشور با جنبشي اجتماعي روبه‌روست. اين جنبش اجتماعي در اسرائيل بسيار جدي است و حاکميت احزاب فعلي را زير سؤال برده است.

درواقع نه جناح چپ و نه راستگرايان اسرائيل، اين جنبش را تحت کنترل ندارند؛ بنابراين جريان سياسي جديدي است که تحت‌تأثير بهار عربي در خاورميانه شکل گرفته است. اين جنبش مدتي راکد شده بود؛ ولي پس از مدتي عدم فعاليت، بار ديگر هفته گذشته به صحنه بازگشت و تحت عنوان بازگشت به خيابان، فعاليت مجدد خود را شروع کرده. اين جنبش زماني متوقف شد که عمليات ايلات صورت گرفت و در آن مبارزان فلسطيني از شبه‌جزيره سينا به اتوبوس حامل سربازان اسرائيلي در منطقه ايلات واقع در مرز مشترک فلسطين اشغالي و مصر حمله کردند و هشت اسرائيلي کشته شدند.

اين مسئله نشان مي‌دهد که در اسرائيل، دغدغه دولت و احزاب و حتي اين جريان جديد اجتماعي امنيت است. زماني‌که امنيت اسرائيل مورد چالش قرار گرفت، اين جنبش نيز از کار افتاد و منفعل شد. بنابراين امنيت اسرائيل ضعف اين جنبش است. به همين دليل روزي که اين‌ها اعلام کردند که به خيابان بازمي‌گردند، دولت اسرائيل حمله به غزه را آغاز کرد. يعني دولت اسرائيل تلاش مي‌کند مديريت صحنه را به‌گونه‌اي ترتيب دهد که شرايط ناامني وجود داشته باشد.

ازآنجاکه مي‌داند امنيت، دغدغه اين جنبش است، تلاش مي‌کند شرايط امنيتي ايجاد کند تا اين جنبش مجدداً فعاليت خود را آغاز نکند. گرچه اين جنبش اين‌بار رفتار متفاوتي از خود نشان داده است و باوجود حمله به غزه، برنامه‌هاي اين جنبش در بئر سبع به‌دليل نزديکي به غزه و احتمال حمله به اين شهر تعطيل شد، ولي در بقيه شهرها اين جنبش برنامه‌هاي خود را برپا کرد. اين نشان مي‌دهد که اين جنبش جديد تا حدي از اين دغدغه امنيتي عبور کرده است.

بحث بعدي که درباره فضاسازي اخير اسرائيل درخصوص حمله به ايران بايد مورد توجه قرار داد، اين است که اسرائيل دچار سرخوردگي است. اسرائيل احساس مي‌کند توان هسته‌اي ايران حتي در بعد صلح‌آميز آن براي اسرائيل تهديدآميز است؛ به‌اين‌دليل اسرائيل اعلام کرده است که به تأسيسات هسته‌اي ايران حمله مي‌کند. اما اوضاع به‌گونه‌اي است که اسرائيل جرئت حمله به ايران را ندارد.

اسرائيل اعلام کرد که از طريق لابي‌ها به امريکا فشار مي‌آورد و امريکا به ايران حمله مي‌کند، درصورتي‌که چنين اتفاقي رخ نداد. اسرائيل تلاش کرد که با اقدامات اطلاعاتي امنيتي برنامه هسته‌اي را متوقف کند و موساد و سيا باهم همکاري کردند و ترور دانشمندان هسته‌اي ايران را در دستور کار قرار دادند؛ ولي باوجود اين ترورها و ديگر اقدامات اطلاعاتي‌امنيتي اسرائيل و امريکا، برنامه هسته‌اي ايران متوقف نشد. همچنين امريکا و هم‌پيمانان آن تلاش‌ کردند تا با اعمال چهار بسته تحريم عليه ايران، برنامه هسته‌اي ايران را دچار مشکل کنند؛ ولي عملاً اين برنامه متوقف نشد. بنابراين درنهايت نوعي سرخوردگي براي اسرائيل ايجاد شد و اين کشور با افزايش گفتمان حمله به ايران سعي مي‌کند بر ناکامي‌هاي خود سرپوشي قرار دهد.

اما بايد توجه کرد که اولاً هرگونه حمله به ايران، چه از طرف اسرائيل، چه از سوي امريکا، قطعاً با واکنش جدي ايران روبه‌رو خواهد شد. اين واکنش دربرگيرنده اسرائيل و امريکا خواهد بود. هرگونه حضوري که نيروهاي امريکايي و اسرائيلي در منطقه دارند، مي‌تواند در معرض حمله ايران قرار بگيرد. اين به اين معناست که چنين جنگي دوطرفه نخواهد بود؛ بلکه جنگي بين‌المللي به راه خواهد افتاد که کشورهاي متعددي درگير خواهند شد. اين نشان مي‌دهد اين فرايندي که اسرائيل و امريکا آغاز کرده‌اند، فرايندي است که امنيت کل منطقه را تهديد مي‌کند.

اينکه ايران به شوراي امنيت نامه داده و به ضرس قاطع اعلام مي‌کند که اين رفتار تهديدي عليه امنيت بين‌المللي است و شوراي امنيت بايد به‌سرعت جلوي آن‌را بگيرد، دال بر اين است که ايران مي‌داند ابعاد و دامنه اين‌گونه مسائل به کجا خواهد رسيد و اين بازي با آتش است؛ بنابراين سازمان ملل و شوراي امنيت به‌عنوان حافظ و مدافع صلح و امنيت بين‌المللي، بايد جلوي اين اتفاق را بگيرند.

ايران:بحران مشروعيت در ديده‌باني هسته‌اي

«بحران مشروعيت در ديده‌باني هسته‌اي»عنوان سرمقاله روزنامه ايران به قلم مصيب نعيمي است كه در آن مي‌خوانيد؛ايراني‌ها همچون 111 كشور عضو جنبش عدم تعهد هيچ گاه خاطر‌ي خوش از فضاي سياسي وين، شهري كه ميزبان بزرگترين سازمان حفظ حقوق هسته‌اي ملت‌ها است، نداشته‌اند.