گزارشی از سفر رئیس جمهور به مازنداران؛
کشور ترکیه که پس از سقوط حکومت عثمانی و روی کار آمدن آتاترک از حکومت لایئک و ضد اسلام برخوردار بود و حتی مرکز نیروهای ناتو در منطقه نیز قرار گرفت، به ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار جمهوری اسلامی ایران، با توجه به مرزهای گسترده با روسیه و سایر کشورهای حاشیه دریای سیاه مانند اکراین، گرجستان، رومانی و بلغارستان از یک سو و هم چنین مرزهای گسترده با ایران، عراق و سوریه از سوی دیگر و سواحل بسیار طولانی با دریای مدیترانه، از موقعیت جغرافیای سیاسی بسیار حساس‌تری برخوردار گردید.
سايت iranpn.com گزارش داد: به رغم تلاش‌ها و سرمایه‌گذاری‌های کلان برای دین زدایی در این کشور، به ویژه در دوران آتاترک (مقارن با به حکومت رساندن رضاخان در ایران توسط انگلیس) و هم چنین دوره‌های ده‌های اخیر [مانند دوره‌ی: بلنت اجویت – دمیرل – اوزال و تانسو چیللر]، اکثریت مردم این کشور را مسلمانان تشکیل می‌دهند. مسلمانانی که گرایش، غیرت و علاقه‌ی ویژه‌ای به اسلام و بالتبع به انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران دارند.
اغلب مسلمانان سنی مذهب هستند که حنفی‌ها بیشتر در بخش مرکزی و غربی و شافعی‌ها بیشتر در بخش‌های جنوبی و شرقی استقرار دارند. البته تعداد شیعیان که بیشتر در منطقه الآزیق سکونت دارند نیز قابل توجه است و حدود 20 میلیون از جمعیت 75 میلیونی ترکیه را «علوی»ها تشکیل می‌دهند [که متأسفانه به رغم ادعای علاقه به اهل بیت (ع) به هیچ وجه به احکام اسلام و حتی نماز مقید نیستند].
مساعد نمودن سواحل دریای سیاه و نیر دریای مدیترانه برای توریست‌های خوش‌گذران اروپایی و
سربازان
آمریکایی (تا آنجا که مجلات آلمانی با تیتر «تعطیلات با زن و شراب ارزان
در ترکیه» به تبلیغ آن بپردازند) و هم چنین دایر نمودن کازینوها و
فاحشه‌‌خانه‌های متعدد رسمی و غیر رسمی به ویژه در استانبول – اتصال
شبکه‌های تلویزیون کابلی و ماهواره‌ای به شبکه‌های مستهجن اروپایی جهت
تهاجم فرهنگی و ترویج غرب‌زدگی...، به موازات اسلام‌زدانی با تعطیلی و
ممنوعیت فعالیت‌های حوزه‌های علمیه – دولتی نمودن و کنترل تمامی فعالیت‌های
اسلامی تحت نظر «مدرسه خطابت – تحت کنترل سازمان امنیت» - تعیقیت،
بازداشت، زندان و شکنجه‌ی مسلمانان انقلابی، ممنوعیت سخنرانی یا تألیف و
نشر کتب اسلامی و ...، از جمله فعالیت‌هایی بود که طی دهه‌های گذشته جهت
اسلام‌زدایی و اروپایی کردن فرهنگ مردم این کشور به عمل آمد، اما اثر مطلوب
آنان را در بر نداشت.
به قدرت رسیدن احزاب اسلامگرا و مصادره‌ی آنها:
تشدید گرایشات اسلام‌گرایانه مردم، به ویژه پس از انقلاب و استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران که موجب جرأت یافتن و نیز الگو‌پذیری مسلمانان منطقه (به ویژه ترکیه که با ایران فرهنگ نزدیک‌تری نسبت به اعراب دارند)، ضمن مساعد‌سازی زمینه برای تشکیل و فعال شدن گروه‌ها و احزاب اسلامی، تهدید ظهور و بروز انقلابی مشابه را در ترکیه تقویت نمود.
حضور رسمی اسلام‌گرایان ترکیه در عرصه‌ی سیاست و اداره دولت، با موفقیت آنها در انتخابات شورای شهر و سپس به قدرت رسیدن «نجم‌الدین اربکان» آغاز گردید. اگر چه وی نیز متأثر از فرهنگ و اندیشه‌های غرب بود و اسلام لیبرال امریکایی را ترجیح می‌داد، اما موج امید ایجاد شده در مردم
پس از وی که با نام حزب «ملی‌گروش» فعالیت را آغاز نمود و پس از حکم دادگاه نام حزب به «حزب رفاه» تغییر یافت، فعالیت‌های سیاسی و انتخاباتی احزاب اسلامی گسترش یافت، اما دیگر به مصادره‌ی جهان صهیونیست درآمده بود. ولی به گونه‌ای که مردم مسلمان گمان کنند، دولت و حکومت را بدون هیچ انقلاب، جهاد و شهادتی در اختیار گرفته‌اند.
احزاب اسلامی حاضر در عرصه‌ی سیاست و انتخابات، یکی پس از دیگری جایگزین شدند تا نوبت به حزب «اعتدال و توسعه» و روی کار آمدن «رجب طیب اردوغان» گردید.
همان‌طور که در بخش «اداره کنندگان جهان – بیلدربرگ 2» قید شده است، بنیانگذار این حزب،
سرمایه‌دار معروف «علی باباجان» است که از لژیونر‌های معروف فراماسون و عضو سازمان مخوف بیلدربرگ «Bilderberg » می‌باشد. اردوغان
در سال 2005 وی را به عنوان رئیس گروه مذاکره جهت پیوستن ترکیه به اتحادیه
اروپا برگزید. وی در تمامی جلسات کنفرانس داووس و بیلدربرگ، به عنوان یک
عضو برجسته حضور دارد. او در دوره‌ای وزیر امورخارجه و نیز معاون نخست وزیر
بود و در سال 2009 از سوی اردوغان به وزارت اقتصاد رسید و مسئولیت جانبی
بسیار دیگری نیز بر عهده گرفت.
اهداف از روی کار آوردن حزب به اصطلاح اسلامی مصادره شده:
رجب طیب اردوغان، با اکثریت قاطع آرا به صدارت رسید و مردم مسلمان بدون کمترین تأملی در این که چگونه ممکن است استکبار غرب (امریکا و انگلیس) اجازه دهند تا یک دولت اسلامگرا در ترکیه بدون هیچ زحمت، انقلاب، مبارزه، درگیری و ... بر سر کار بیاید، از این که کشورشان از دولتی مسلمان برخوردار شده است، مسرور شدند.
غرب چاره‌ای از روی کار آوردن یک دولت اسلامگرا که تحت تملک و کنترل خودش باشد نداشت و البته در این منظور و مدیریت تحولات سیاسی ترکیه، چندین هدف داخلی و خارجی را نیز دنبال می‌نمود.
مهم‌ترین اهداف داخلی عبارت بود از:
- کنترل و مصادره‌ی بیداری و تحرکات اسلام‌گرایان در داخل ترکیه؛
- متوقف نمودن تحرکات اسلامی انقلابی در داخل ترکیه، به بهانه پیروزی؛
- ممانعت از الگو‌پذیری و اقبال مسلمانان ترکیه نسبت به انقلاب و جمهوری اسلامی ایران با معرفی الگوی ملی؛
- ممانعت از تشدید بیشتر علاقه به مقام معظم رهبری، حضرت امام خامنه‌ای با تحریک احساسات مذهبی و ناسیونالیستی.
و مهم‌ترین اهداف خارجی عبارت بود از:
- تقویت نظامی و اطلاعاتی ترکیه در مقابل ایران، روسیه، عراق و سوریه (با استقرار پایگاه هوایی اینجرلیک برای جنگنده‌های امریکایی و اسرائیل، و سپر موشکی، همکاری نزدیک سازمان امنیت و اطلاعات ترکیه «میت» با «موساد» و ...)؛
- تقویت سیاسی ترکیه (با توجه به جغرافیایی سیاسی و نیز پل ارتباط آسیا با اروپا) با نقش دادن در تحولات منطقه خاورمیانه که سفر اردوغان به مصر و توصیه به خودداری از تدوین قانون اساسی اسلامی و هم چنین مواضع خصمانه مقابل سوریه بارزترین نمودهای آن است؛
- پیش‌انداختن و تحمیل بار سیاسی و مالی حمله‌ی نظامی به سوریه (به نفع اسرائیل).
- حضور مستقیم و گسترده اقتصادی و سیاسی در آذربایجان به منظور: الف – ممانعت از گرایش آذری‌های به ایران. ب – کنترل شرایط داخلی آذربایجان به عنوان کشور هم مرز با ایران، ترکیه و روسیه. ج – نقش‌آفرینی در سازماندهی و تقویت تحرکات گروهک‌های ضد انقلاب و تجزیه‌طلبان در آذربایجان و کردستان ایران.
- هر گونه نقش‌آفرینی لازم در عرصه‌های متفاوت سیاسی، اقتصادی، نظامی، امنیتی و ... به نفع اسرائیل.
تلاش برای تقدیم ترکیه به صهيونيست‌ها بدون جنگ
تحقق این اهداف مسلتزم آرام نگه‌داشتن و توقف هر گونه حرکت نشأت گرفته از بیداری اسلامی از یک سو و قدرت بخشیدن پایگاه‌های نظامی، سازمان‌های اطلاعاتی، تعاملات اقتصادی ... و در نهایت تقویت حضور رسمی غیر مسلمانان [مسیحیان و یهودیان - صهیونیست‌ها] در ترکیه از سوی دیگر بوده و هست. بسیاری از این اهداف به ویژه در سه دهه گذشته و بالاخص در دوران به اصطلاح دولت اسلامی اردوغان صورت پذیرفته است که اهمّ محورهای آن به شرح ذیل می‌باشد:
عوامفریبی مسلمانان داخل و بهبود موقعیت در منطقه خاورمیانه:
با توجه به مواضع قاطع جمهوری اسلامی ایران علیه اسرائیل، هیچ شخص، گروه، حزب یا دولتی نمی‌تواند کمترین ادعایی در اسلامیت داشته باشد، مگر این که مواضع بسیار واضح و قاطعی را در دوستی با ایران و دشمنی با اسرائیل اتخاذ و اعلام نماید. از این رو از «نجم‌الدین اربکان» گرفته تا «رجب طیب اردوغان» هر کدام که به قدرت رسیدند، ابتدا سفری به ایران کرده و با عقد چند قرارداد کلان، دوستی و برادری خود با جمهوری اسلامی ایران را اعلام نمودند و سپس علیه اسرائیل مواضعی آرام یا تند (مثل برخورد اردوغان با شیمون پرز در کنفرانس داووس و ماجرای کشتی کمک به غزه و اخراج سفیر) اتخاذ نمودند. این مواضع سبب شد تا از سویی مردم مسلمان ترکیه مطمئن شوند که فریب نخورده و دولت‌شان اسلامی است و از سوی دیگر در جهان اسلام و منطقه خاورمیانه، به غیر از جمهوری اسلامی ایران، محور دیگری [ترکیه] برای مخالفت با اسرائیل در اذهان عمومی مطرح گردد و اساساً الگوی دیگری به عنوان کشور یا دولت اسلامی معرفی گردد. الگویی که در مصادره و اختیار امریکا، انگلیس و اسرائیل باشد.
مواضع صهیونیستی و تقدیم اراضی به اقلیت‌های مذهبی (آنتالیا، اراضی مسیحیان و یهودیان و روستای اسرائیلی):
- ابتدای این حرکت، با سرمایه‌گذاری کلان صهیونیست‌ها در «آنتالیا» آغاز گردید. احداث
هتل‌ها،
کازینوها، بارها، مراکز فحشا و نیز ایجاد تسهیلاتی چون خطوط هوایی (به
ویژه با هلند) – ایجاد و تقویت خطوط ارتباطی صوتی و تصویری پر قدرت و پر
سرعت، مانند شبکه‌های تلویزیونی و ماهواره‌ای و اینترنتی (به ویژه با هلند)
– تأسیس شرکت‌های چند ملیتی (به ویژه با هلند) – احداث بزرگراه‌ها و کوتاه
نمودن مسیر فرودگاه با شهر (در ابتدا منطقه‌ی هلندی نشین) و ...، سبب
گردید تا اذهان عمومی گمان نمایند که آنتالیافقط
یک منطقه‌ی توریستی برای جهانگردان خارجی و خوش‌گذرانان داخلی است، و حال
آن که این منطقه در اصل برای اقامت سرمایه‌داران و بازنشستگان یهودی هلند
احداث شده است و با تأسیس سرکنسولگری افتخاری هلند در آنتالیا، کاملاً در
اختیار، اداره و تسلط آنان قرار دارد.
- رجب طیب اردوغان در ماه مبارک رمضان گذشته ضیافت افطاری برای نمایندگان یهودیان و مسیحیان ترکیه با حضور لامبسدورف (Lambsdorff ) یکی از نمایندگان پارلمان اروپا ترتیب داد(؟!) و در این ضیافت افطار طی اقدامی بسیار عجیب اعلام کرد که ترکیه نه تنها به مسیحیان جنگ‌های صلیبی غرامت می‌دهد، بلکه کلیه املاک و زمین‌های متعلق به آنان در حدود یک قرن پیش را به آنان باز می‌گرداند. (1)
- اما ظاهراً این مقدار بذل و بخشش اراضی کافی نبود، لذا دولت اردوغان با افتخار تمام افتتاح «روستای اسرائیلی» را اعلام نمود و جهت جلوگیری از بیداری، اعتراض و خشم مردم مسلمان ترکیه، بازسازی منطقه‌ی زلزله‌زده را بهانه کرد. بدون این که اشاره کند، بازسازی چه ربط و الزامی به اختصاص منطقه‌ای خاص به اسرائیلی‌ها دارد؟!
- و البته همه‌ی اینها به غیر از مواضعی است که دولت اردوغان در راستای اهداف امریکا در دفاع از اسرائیل و ایجاد به اصطلاح «خاورمیانه جدید» که با رشد بیداری اسلامی در منطقه به هیچ وجه محقق نخواهد گردید، در مواضع خصمانه و آمادگی برای حمله نظامی به سوریه اتخاذ کرده است.
پایان.
خطرناک به نظر می‌رسید. لذا دادگاه عالی ترکیه وی را بر اساس مفاد قانون اساسی (لایئک)، برکنار و بازداشت و محکوم به ممنوعیت فعالیت سیاسی نمود.
اخبار ویژه
در دیدار فعّالان مسئلۀ جمعیت، اردیبهشت ۱۴۰۳
ماجرای ناتمام فرشهای نفیس سعدآباد؛
در دیدار با مردم مازندران؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پربحث ترین عناوین
پر طرفدار ترین ها
