به گزارش پایگاه 598، احمد زیدآبادی روزنامه نگارو فعال سیاسی می‌گوید: هنگامی که در دولت حسن روحانی ارز 4200 تومانی برای واردات کالاهای اساسی در نظر گرفته شد، از بین همۀ طیف‌های سیاسی افرادی به این تصمیم تاختند و آن را سبب تولید رانت و گسترش فساد معرفی کردند و به مسخره آن را «ارز‌جهانگیری»نام نهادند.
حالا که زمزمه‌هایی برای حذف این نرخ ارز به راه افتاده است، باز هم اغلب همان افراد فریاد برمی‌آورند که چنین کاری سبب افزایش تورم، افسارگسیختگی قیمت‌ها و به خاک سیاه نشستن اقشار فقیرترجامعه می‌شود!
من البته نظر خاصی دربارۀ این موضوع ندارم، اما چطور می‌شود که یک تصمیم به‌همان اندازه مورد تهاجم قرار گیرد که لغو آن؟ این نوع بی‌مسئولیتی مدنی در رد و نفی همه چیز چه ارزش و افتخاری دارد که برخی به آن خو گرفته‌اند؟
با این وضع، ادارۀ کشور که تحتِ مدیریت سالم‌ترین و کارآمدترین و عاقل‌ترین و دمکراتیک‌ترین دولتِ قابل تصور هم که غیر ممکن می‌شود! انتقاد و مخالفت لزوماً باید از جایگاه و موضعی مشخص صوت گیرد و گرنه نفی نیهیلیستی هراقدام و تصمیم و سیاستی نشد کار که عده‌ای خود را سخت به آن مشغول کرده‌اند.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
