يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ(حجرات 13) * * * ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیره‌ها و قبیله‌ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید؛ (اینها ملاک امتیاز نیست،) گرامی‌ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست؛ خداوند دانا و آگاه است! * * * ای مردمان شما را از مردی و زنی/ما آفریده‌ایم به علم و به اقتدار/ دادیمتان قرار به اقوام گونه‌گون/انس و شناخت تا که به ‌هم‌ آورید بار/ بی‌شک بود زجمع شما آن‌عزیزتر/نزد خدا که بیش به تقواست ماندگار/ زان‌رو که هست عالم و آگاه کردگار/بر مردمان مومن و مشرکت بروزگار

 

      
کد خبر: ۵۲۱۴۹۳
زمان انتشار: ۱۱:۲۸     ۲۵ بهمن ۱۴۰۱
اختتامیه جشنواره هم در نوع خودش جالب بود. فیلمی _سینما متروپل_ که به اذعان کارگردانش ناقص بود و هنوز دو، سه ماه کار داشت تا تمام شود، سیمرغ بهترین فیلم جشنواره را از آن خود کرد و فیلم دیگری _گل‌های باوارده_ که کارگردانش گفته بود مزخرف ساختم؛ سیمرغ گرفت.

به گزارش پایگاه 598، به نقل از فرهنگ نویس، جشنواره فجر امسال با تمام تراژدی‌هایش تمام شد. اینکه می‌گویم تراژدی به معنی این نیست که جشنواره‌ خنده‌آور و یا گریه‌آور بوده باشد. اتفاقا سطح کیفی جشنواره چه از لحاظ نحوه‌ی برگزاری و چه از نظر کیفیت فیلم‌های موجود، بسیار حائز اهمیت بود و الحق و الانصاف نسبت به سال گذشته شاهد حضور فیلم‌های بهتری بودم. اینکه می‌گویم تراژدی یعنی جشنواره فجر امسال خودش یک زندگی بود و زندگی خودش یک تراژدی مجسم است. آموختم از بسیاری از فیلم‌ها، خندیدم به تعدادی از آنها که چه کارگردانان موفقی بودند سازندگانِ این آثار و حالا به سراشیبی سقوط رسیده‌اند، گریه کردم با بسیارشان؛ با فیلم غریب که سراسر احساس بود و البته کاملا خوش ساخت و همه چیزش تمام بود و فیلمی بود در سطح جهانی؛ چه از منظر فرم و چه از دیدگاه تکنیکال‌ها.
اختتامیه جشنواره هم در نوع خودش جالب بود.
فیلمی _سینما متروپل_ که به اذعان کارگردانش ناقص بود و هنوز دو، سه ماه کار داشت تا تمام شود، سیمرغ بهترین فیلم جشنواره را از آن خود کرد و فیلم دیگری _گل‌های باوارده_ که کارگردانش گفته بود مزخرف ساختم؛ سیمرغ گرفت.
فیلم دیگری _غریب_ که هفت سیمرغ گرفت و به نوعی سیمرغ تمام رده‌های کیفی را از آن خود کرد اما در بین نامزدهای بهترین فیلم جای نگرفت. برای خودم سوال بود که چگونه می‌شود فیلمی که در همه‌ی عرصه‌ها بهترین بوده، شایسته دریافت بهترین فیلم نباشد. فیلمی که از نظر منتقدان آبروی جشنواره چهل و یکم بود و خوش‌ساختیِ آن همه را انگشت به دهان نگه داشته بود. فیلمی که در نهایت پختگی ساخته شده بود و مخاطب را تا انتهای فیلم نگه می‌داشت. بازی خوب بابک حمیدیان در نقش شهید بروجردی همگان را به تحسین وا داشته بود و تماشاگر را در طول پخش فیلم به صندلی چسبانده بود. درباره‌ی غریب هرچه بگویم کم گفتم. کارگردان واقعا دوربین را می‌فهمید به طوری که در سکانس به سکانسِ اثر مخاطب را با موضع خودش که همان موضع و مسئله‌ایست که شهید بروجردی در پی آن بود سمپاد می کرد و حس وطن‌دوستی را به تماشاگر منتقل می‌کرد.
نکته دیگر آنکه داوران امسال به قول مجری مراسم بسیار سخاوتمند بودند به طوری که در هر عرصه به چندین نفر سیمرغ دادند که خدایی ناکرده دل کسی نشکند و کسی ناراضی بیرون نرود. علاوه بر آن شاهد چند جایزه‌ی من‌درآوردی بودیم؛ مثل جایزه‌ی ویژه‌ی دبیر جشنواره‌ یا جایزه‌ی ویژه‌ی شهردار تهران!
اما گذشت، فجر امسال با تمام حواشی گذشت تا با دیدن آثار این جشنواره، بسیار به آینده‌ی سينمای ایران امیدوار شویم.

نظرات بینندگان
نام:
ایمیل:
انتشاریافته:
در انتظار بررسی: ۰
* نظر:
جدیدترین اخبار پربازدید ها