غزه یک منطقه‌ «آتش آزاد» برای شکار انسان است

به گزارش پایگاه خبری 598، روزنامه‌ی گاردین در گزارشی به قلم پیتر بیومونت(۳ آوریل) تایید کرد که عملا دست فرماندهان و واحدهای ارتش صهیونیستی برای هر جنایتی در غزه باز است.

به نوشته‌ی گاردین، مرگ هفت امدادگر به ادعاهای ناظران میدانی مبنی بر این که فرماندهان میدانی در غزه «هرطور دلشان می خواهد؛ عمل می کنند» اعتبار می بخشد.

کشته شدن هفت امدادگر خارجی توسط نیروهای ارتش اسراییل در غزه بار دیگر سؤالات جدی را در مورد قوانین مبهم و بسیار سهل‌گیرانه‌ی درگیری در ارتش اسرائیل ایجاد کرده است، این که آیا این قوانین اجرا می شوند یا خیر، و این که چقدر رژیم اسراییل مایل است در مورد ده‌ها گزارش نقض قوانین و قواعد، تحقیق کند.

به زبان ساده، «قواعد درگیری» مشخص می کند که چگونه و در چه شرایطی استفاده از زور، از جمله خشونت مرگبار، با چه میزان خطری برای غیرنظامیان، مجاز است.

اگرچه اسرائیل قول داده است که تحقیقات کامل و حرفه‌ای را در مورد قتل امدادگران عضو سازمان «آشپزخانه مرکزی جهانی» انجام دهد، اما واقعیت این است که سازمان های حقوق بشر، در داخل اسرائیل و خارج از آن، می گویند که از سالیان قبل، سوالات بسیاری پرسیده‌اند که تقریبا همگی توسط مقامات نظامی رژیم اسراییل نادیده گرفته شدند.

در حالی که این موضوع به دلیل محرمانه بودن قواعد درگیری ارتش اسرائیل پیچیده می شود، گزارش رسانه‌های اسرائیلی و سازمان های حقوق بشر حاکی آن است که عملا سطح بالای تلفات غیرنظامی در عملیات‌های ارتش اسراییل، نادیده گرفته می شود.

در حالی که از نظر تئوری، به سربازان روی زمین توصیه می شود که زمانی از نیروی کشنده علیه افراد مجاور استفاده کنند که به علت این مجاورت خطری آنان را تهدید کند(که البته خود این خطر به سختی قابل تعریف است)، موضوع جدی‌تر از نظر تلفات غیرنظامی استفاده از به اصطلاح "حالت‌های عملیاتی" بوده است.

در درگیری‌های قبلی، تصور می‌شود که ارتش اسرائیل به طور کلی سه سطح از حالت عملیاتی را به کار برده است - از محدودکننده‌ترین تا سهل‌گیرترین - که سطح مجاز از آسیب به سازه‌ها و نسبت «قابل پذیرش» تلفات غیرنظامی را در نسبت با ارزش هدف عملیاتی مشخص می کند.

ناظران معتقدند که در جنگ کنونی، همان قوانینی هم که در درگیری‌های قبلی در غزه در جلوگیری از تلفات غیرنظامی ناکارآمد و ولنگار بودند، باز هم کاهش یافته‌اند، چنان که تعداد تلفات غیرنظامیان در حملات سنگین اسراییلی‌ها به روشنی این واقعیت را نشان می دهد.

به ویژه در یک حادثه بسیار بحث برانگیز - حمله هوایی اسرائیل به اردوگاه آوارگان جبالیا در اکتبر گذشته، که ارتش اسرائیل مدعی شد که یک فرمانده گردان حماس را هدف قرار داده است - گروه نظارتی Airwars بیش از ۱۰۰ غیرنظامی را شناسایی کرد که در این حمله کشته شدند.

تخمین نسبت زنان و کودکان کشته شده در درگیری‌های کنونی در مقایسه با جنگ‌های قبلی غزه به اندازه کافی گویا هست. در منازعات فراگیر قبلی در غزه، زنان و کودکان تقریباً یک سوم تلفات را تشکیل می دادند. در این درگیری کنونی، به نظر می‌رسد این نسبت بین ۶۰ تا ۷۰ درصد است - که نشان‌دهنده نسبت غیرنظامی به جنگجو بسیار بالاتر است.

یهودا شائول، یکی از بنیانگذاران اندیشکده اوفِک، که روی سیاست‌های هدف‌گیری ارتش اسرائیل تحقیق کرده است، گفت:

«بر اساس دریافت ما، نگاه کردن به رفتار و هدف‌گیری ارتش اسرائیل، روشن می‌کند که نادیده‌گرفتن [تلفات] غیرنظامیان به طور سیستماتیک بسیار بدتر از جنگ‌های گذشته است.»

تعداد انبوه حملات - گاه تا صدها - که در برخی از روزها در طول جنگ شش ماهه رخ داده است، همچنین این سؤال را ایجاد می کند که اطلاعات پشت این حجم از حملات چقدر می تواند دقیق باشد، به ویژه وقتی اخبار بسیار نگران‌کننده مستمری درباره‌ی استفاده‌ی وسیع ارتش اسراییل از هوش مصنوعی برای شناسایی اهداف به گوش می رسد.

معنی این سهل‌گیری فرماندهان اسراییلی نسبت به تلفات غیرنظامی، از نظر عملی در تحقیقی که در روزهای اخیر توسط روزنامه اسرائیلی هاآرتص منتشر شد، خود را نشان می دهد که غزه را "شبکه‌ای از مناطق آتش آزادِ مرگبار توصیف کرد" – شبکه‌ای که مرزهای آن برای فلسطینیان نامرئی است - جایی که کشته شدگان، غیرنظامی یا غیرنظامیان ساکن آن. به طور پیش فرض توسط ارتش اسراییل به عنوان "تروریست" تعریف می شوند.

دعاوی جدی‌تری که بعد از هدف قرار گرفتن ۷ امدادگر بین‌المللی مطرح شد از این قرار است که: حتی درون همین بستر به شدت سهل‌انگارانه نسبت به جان غیرنظامیان، برخی واحدها و فرماندهای ارتش اسراییل هر کاری که دلشان بخواهد انجام می دهند و هر کسی را که خود تشخیص دهند به گلوله می بندند.

در تناقض با ادعاهای ارتش اسرائیل مبنی بر اینکه حمله به کاروان کمک‌رسانی یک مورد ساده از «شناسایی نادرست» بود، یک افسر ناشناس در شاخه اطلاعات ارتش اسرائیل به رسانه‌های اسرائیلی گفت که فرماندهی ارتش اسرائیل «دقیقا می‌داند که علت حمله چیست: در غزه، همه هر طور که بخواهند، کار خود را انجام می دهند.»

این منبع ادامه داد: «این هیچ ارتباطی با هماهنگی [با سازمان‌های کمک‌رسان] ندارد. شما می توانید ۲۰ اداره یا اتاق جنگ دیگر ایجاد کنید، اما اگر کسی تصمیم نگیرد که به رفتار برخی از نیروها در داخل غزه پایان دهد، شاهد حوادث دیگری از این دست خواهیم بود.»

این دیدگاه توسط جرمی کونیندیک، رئیس سازمان بین‌المللی پناهندگان و یکی از مقامات سابق دولت آمریکا، بلافاصله پس از قتل‌ اعضای آشپزخانه مرکزی جهانی در رسانه‌های اجتماعی تکرار شد:

«شما تصادفا به یک کاروان غیرمسلح به صورت مکرر ضربه نمی‌زنید، سه وسیله نقلیه پشت هم در طول یک کیلومتر جاده، نمی تواند تصادفی باشد. شما این کار را با پرورش یک فرهنگ نظامی انجام می دهید که غزه را به عنوان یک منطقه‌ی آتش آزاد با مصونیت کامل برای حملات شدید علیه غیرنظامیان در نظر می گیرد.»

همانطور که جو بایدن به صراحت گفته است، کشتن هفت امدادگر یک حادثه‌ی منفرد نبوده است، چرا که از ابتدای تهاجم اسراییل به غزه، طبق برآورد سازمان ملل، ۱۹۶ کارمند امدادرسان دیگر توسط اسرائیل کشته شدند.

و در حالی که وزیر دفاع اسرائیل، یوآو گالانت، و رئیس ستاد ارتش اسرائیل، هرتزل هالوی، وعده تحقیقات جامع درباره این حادثه را داده‌اند، کسانی که با تحقیقات قبلی در این زمینه در ارتش اسرائیل آشنا هستند، به خوبی از توخالی بودن این وعده‌ها آگاه هستند.