تفاوت مدیریت رسانه‌ای در فجایای جهانی با ولنگاری رسانه‌ای در ایران

به گزارش سرویس سواد رسانه پایگاه خبری 598-علی شعبانی/ حادثه تلخ آتش‌سوزی در بندر شهید رجایی، که باعث جان‌باختن چندین نفر از هموطنانمان شد، باز دوباره یک صحنه آشنا رو جلوی چشمانمان آورد: دست‌به‌دست شدن تصاویر دلخراش قربانی‌ها تو فضای مجازی، بدون ذره‌ای ملاحظه!

در این زمینه یک سوالی همیشه مطرح می‌شود: چرا در ایران، تصاویر دلخراش قربانیان براحتی توسط برخی رسانه ها منتشر می‌شود، در حالی که در فاجعه‌ های مشابه در دیگر کشورها، چنین تصاویری به‌ ندرت دیده می‌شود؟​

این در حالی است که فجایای طبیعی و انسانی در سراسر جهان، از جمله زلزله ترکیه با بیش از ۵۹,۰۰۰ کشته و آتش‌سوزی‌های مرگبار در استرالیا (فوریه ۲۰۰۹، ۱۷۳ کشته) و آمریکا (آتش‌سوزی «کمپ فایر» در کالیفرنیا با ۸۵ کشته و تخریب ۱۸ هزار سازه)، اغلب با مدیریت دقیق رسانه‌ای و انتخاب محتاطانه تصاویر روبرو می‌شود، در ایران شاهد یک روند کاملاً متفاوت و عجیب هستیم.

تصاویر دلخراش از قربانیان حوادث، که معمولاً به دلیل احترام به کرامت انسانی و جلوگیری از بار روانی به مردم و خانواده قربانیان کمتر منتشر می‌شود، در ایران بدون هیچ ملاحظه‌ای و براحتی از رسانه‌ای به رسانه دیگر دست‌ به‌ دست می‌شود!

با نگاهی به این رفتار رسانه ها، می‌توان گفت که این وضعیت نوعی از «ولنگاری رسانه‌ای» و نبود نظارت کافی است که در آن هیچگونه ضابطه‌ای برای انتشار محتوای تکان‌ دهنده وجود ندارد. انتشار تصاویر دلخراش قربانیان نه‌ تنها به‌ هیچ‌ وجه به درک عمومی از حادثه کمک نمی‌کند، بلکه باعث افزایش شوک و اضطراب در جامعه می‌شود. در مقابل، در کشورهای دیگر حتی در شرایط بحرانی انتخاب محتوا و نحوه ارائه آن طبق قانون و با در نظر گرفتن تاثیرات روانی و پروتکل ها صورت می‌گیرد.

در نهایت، باید اذعان کرد که فرق مدیریت رسانه‌ای با ولنگاری رسانه‌ای دقیقاً همین است. این فقط بحث رسانه نیست، بحث احترام به حرمت جان انسان‌هاست.