رحم اول و رحم دوم؛ ما کجا خودمان را می‌سازیم؟

به گزارش پایگاه خبری 598، مرحوم علامه حسن زاده در یکی از سخنرانی‌های خود به موضوع «رحم مادر، کارگاه سنّت الهی و بزرگ‌ترین عرصهٔ تجلی شأن الهی» اشاره کردند که تقدیم شما فرهیختگان می شود.

مصباح الانس سومین کتاب درسی عرفانی در حوزه‌های علمی ما به شمار می‌آید.

نخستین روایتی که در این اثر مطرح شده است، موضوع «صلهٔ رحم» و «قطع رحم» است.

در آغاز، بحث دربارهٔ «رحم» به میان آمده و حدیثی از پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم نقل شده است که در بیان اهمیت رحم فرموده‌اند:

«رحم، همان رحم مادر عزیز است؛ رحم، کارگاه سنّت الهی و بزرگ‌ترین عرصهٔ تجلی شأن الهی است. در آنجاست که انسان پرورده و شکل می‌گیرد.»

در ادامه روایت، بیان شده است که پدر و مادر وظیفه دارند نسبت به این رحم توجه داشته باشند و رعایت آن بر آنان واجب است.

فرزند در حقیقت همچون عضوی از مادر است؛ همان‌گونه که کلیه عضوی از بدن است.

کودک در رحم از غذای مادر تغذیه می‌کند و پرورده می‌شود.

بنابراین صلهٔ رحم در این مرحله آن است که پدر و مادر مراقب باشند.

مادر باید دقت کند که چه غذایی می‌خورد، زیرا هر لقمه‌ای که او می‌خورد، بر جنین تأثیر می‌گذارد.

اگر در خوراک خود بی‌پروایی نشان دهد، اگر در نیت‌ها، گفتارها و رفتارهایش دقت نداشته باشد، در حقیقت مرتکب قطع رحم شده است.

همچنین پدر اگر در کسب و کار خود بی‌پروا و بی‌مبالات باشد، او نیز به نوعی رحم را قطع کرده است.

بر همین اساس، لازم است مادر بر سفرهٔ حلال بنشیند، غذای پاک و حلال بخورد تا عصارهٔ آن به صورت شیر درآید و به کودک برسد و او را پرورش دهد.

اگر در این امر بی‌توجهی شود، این همان قطع رحم است.

روایت می‌فرماید که خون و شیر مادر در فرزند اثر می‌گذارد و حتی نیت‌ها و حالات مادر نیز در روح و سرنوشت فرزند نقش دارد.

بنابراین، بی‌توجهی در این زمینه نوعی قطع رحم است.

از معانی شریف و لطیفی که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم بیان کرده‌اند، این سخن است: «سعید کسی است که در رحم مادرش سعادتمند می‌شود و شقی کسی است که در رحم مادرش شقاوتمند می‌گردد.»

این کلام پیامبر نوعی هشدار و توجه به پدر و مادر است که مراقب باشند چگونه فرزندان خود را می‌سازند؛ زیرا اگر خوراک ناپاک، نیت آلوده و شیر ناسالم به فرزند برسد، او شقی می‌شود.

به همین ترتیب، اگر رحم آلوده باشد، سعادت از او گرفته می‌شود و حتی در رحم مادر می‌تواند از شقاوت یا سعادت برخوردار شود.

پس از این مرحله، بحث به «رحم دوم» کشیده می‌شود.

پرسش این است که رحم دوم چیست؟

پاسخ آن است که انسان پس از خروج از رحم مادر، وارد رحم دیگری می‌شود و آن رحم، همین دنیاست.

اکنون همهٔ ما در این رحم دوم به سر می‌بریم. اینجاست که خودمان را برای ابدیت می‌سازیم.

بنابراین باید دید در این رحم دوم چگونه خود را پرورش می‌دهیم و چه سرنوشتی برای خویش رقم می‌زنیم.

برای شنیدن و دانلود صوت اینجا را کلیک کنید