سیاست تازه ترامپ علیه ونزوئلا

به گزارش پایگاه خبری 598، پایگاه خبری پالتیکو در گزارشی نوشت، دونالد ترامپ در نخستین تلاش خود برای کنار زدن نیکولاس مادورو از قدرت در ونزوئلا، صراحتی بی‌سابقه داشت: او مادورو را به تقلب در انتخابات متهم کرد، به رسمیت شناختن دولتش را لغو نمود، تحریم‌های گسترده‌ای علیه کاراکاس اعمال کرد و ائتلافی از کشورها را برای فشار به رهبر سوسیالیست ونزوئلا گرد آورد.

اما این استراتژی شکست خورد.

در دوره دوم ریاست‌جمهوری‌اش، ترامپ تاکتیک متفاوتی را در پیش گرفته است. این بار با زبانی نرم‌تر اما اهدافی مشابه. او هنوز مادورو را «غیرقانونی» می‌خواند، اما دیگر از «تغییر رژیم» حرف نمی‌زند. تمرکز جدید کاخ سفید بر نمایش مادورو به‌عنوان قاچاقچی مواد مخدر و مجرم بین‌المللی است.

به گفته منابع آگاه، هدف غیررسمی این طرح، آن است که با قرار دادن مادورو در چارچوب جنگ جهانی ترامپ علیه کارتل‌های مواد مخدر، او را به‌طور غیرمستقیم از قدرت ساقط کنند.

فشار از مسیر امنیتی، نه سیاسی

در چارچوب این راهبرد، دولت ترامپ:

برخی از کارتل‌های مرتبط با ونزوئلا را در فهرست سازمان‌های تروریستی قرار داده؛

حملات نظامی به قایق‌های حامل مواد مخدر را آغاز کرده؛

جایزه سر مادورو را به ۵۰ میلیون دلار افزایش داده؛

و تمام تماس‌های دیپلماتیک با کاراکاس را قطع کرده است.

به‌ظاهر هدف رسمی این برنامه «مبارزه با قاچاق» است، اما اگر فشارها باعث سقوط مادورو شود، واشنگتن از این نتیجه استقبال خواهد کرد.

یکی از مقامات دولت ترامپ میگوید، «همه (در آمریکا) دوست دارند مادورو برود. اگر فشار اقتصادی و نظامی ادامه پیدا کند، شاید بدون نیاز به مداخله مستقیم سقوط کند.»

با این حال، هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که ترامپ دستور حمله مستقیم به مادورو را صادر کرده باشد. منابع آگاه به پولیتیکو گفته‌اند که کاخ سفید گزینه‌هایی از جمله حملات هوایی به اهداف مواد مخدر در خاک ونزوئلا را بررسی کرده، اما هنوز تصمیم نهایی نگرفته است.

یکی از مشاوران امنیتی ترامپ گفته: «اگر مادورو را یک قاچاقچی مواد و تروریست بدانیم، چرا نباید او را هدف قرار دهیم؟ ما همیشه به دنبال چنین افرادی هستیم.»

ترامپ در ظاهر از بسیاری از رهبران اقتدارگرا، از جمله ویکتور اوربان در مجارستان و ولادیمیر پوتین در روسیه، تمجید می‌کند، اما از مادورو بیزار است.

اما برخلاف نارضایتی اخلاقی ترامپ، راهکارهایش همچنان بر فشار، تحریم و تهدید نظامی متکی است؛ همان ابزارهایی که در گذشته نتیجه‌ای نداشتند.

شباهت با پرونده مانوئل نوریگا

تحلیلگران مقایسه‌ای میان وضعیت مادورو و مانوئل نوریگا، رهبر سابق پاناما، انجام داده‌اند.

در دهه ۱۹۸۰، ایالات متحده نیز تحریم‌ها و اتهامات قاچاق مواد مخدر را علیه نوریگا به کار گرفت. اما او تا زمانی که بیش از ۲۰ هزار نیروی آمریکایی در دسامبر ۱۹۸۹ به پاناما حمله نکردند از قدرت کنار نرفت.

هدف رسمی آن عملیات نیز مانند امروز، «مبارزه با مواد مخدر» بود، هرچند در واقع به تغییر رژیم انجامید.

با این حال، ونزوئلا امروز کشوری بسیار بزرگ‌تر و پیچیده‌تر از پاناما است. مادورو هنوز از حمایت ارتش و سرویس‌های امنیتی برخوردار است.

به گفته منابع نزدیک به تیم امنیت ملی آمریکا، ترامپ مایل به تشدید فشارهاست اما در عین حال نگران است که مداخله نظامی گسترده در آمریکای لاتین موجب تضعیف و خشم پایگاه سیاسی‌ او شود.

پایگاه «ماگا» (MAGA) طرفداران سرسخت ترامپ گرایش به انزواگرایی دارند و از درگیری نظامی در خارج از کشور استقبال نمی‌کنند.

ترامپ در تلاش دوم خود برای حذف نیکولاس مادورو، مسیر مستقیم تغییر رژیم را کنار گذاشته و رویکردی غیرمستقیم و امنیت‌محور را در پیش گرفته است: جنگ با مواد مخدر، اما با هدف سیاسی.

اهداف قدیمی آمریکا با روش‌های جدید

با این حال، همان‌طور که تجربه‌های پیشین در ایران، کوبا، لیبی و عراق نشان داده، فشار اقتصادی و عملیات پنهانی لزوماً منجر به سقوط حکومت‌ها نمی‌شود و ممکن است تنها باعث طولانی‌تر شدن بحران شود.

حتی اگر ترامپ در نهایت تصمیم به اقدام نظامی بگیرد، احتمالاً آن را نه به‌عنوان حمله برای سرنگونی مادورو، بلکه به‌عنوان عملیات ضدتروریستی معرفی خواهد کرد تغییری در نام، نه در هدف.

تحلیلگران معتقدند این سیاست تازه، «تغییر رژیم در سایه» است: راهی برای رسیدن به همان هدف قدیمی واشنگتن در آمریکای لاتین، با زبانی تازه و ابزارهایی آشنا.