درس‌های عبرت زلنسکی

کانال تلگرامی نواصولگرا در مطلبی نوشت:

در طول جنگ اوکراین، زلنسکی برای تمام علاقه‌مندان به غرب، شخصیتی درس‌آموز بوده است. او که در آغاز جنگ به یکباره تبدیل به قهرمان کشورهای غربی شد و رسانه‌های جریان اصلی، او را نماد دفاع از وطن ساختند، حالا نمادی از حماقت است که کشور خود را به سیاه‌ترین وضعیت کشانده و حالا مجبور است بالاتر از سیاهی را هم ببیند. صدها هزار کشته، زیرساخت از بین رفته، سرزمین از دست رفته و میلیاردها دلار بدهی، نتیجه انتخاب اشتباه او در تکیه به آمریکایی است که امروز می‌خواهد اوکراین را بفروشد و آرزوی ناتویی شدن را برای همیشه منتفی سازد.

در این میان، جالب توجه ادبیاتی است که او انتخاب کرده. به ملتش که چند سال جنگیده‌اند و انواع دشواری‌ها را به عمر خود دیده‌اند، می‌گوید که ما میان دو گزینه‌ی از دست دادن کرامت و عزت یا از دست دادن متحد راهبردی قرار داریم. مشکل اینجا بود که او نفهمید آن اتکا و وابستگی، اساس کرامت و عزت را از بین می‌برد و درواقع او انتخابش را همان سال‌های قبل انجام داده بود. او فرمان را به دست دیگری سپرده و امروز انتظار دارد آن دیگری به نفع او بپیچد. یک درس مهم دیگر این ماجرا، اهمیت «عزت و کرامت» است. چندی پیش آقای زیدآبادی در یک جلسه گفته بود که مفهوم عزت در هیچ اندیشه سیاسی نیست! حالا باید به او درس داد که حتی زلنسکی هم اهمیت این مفهوم را درک می‌کند.

البته که اصلاح‌طلبان به ویژه تندروهایشان در جبهه اصلاحات و کمیته سیاسی باید از این آویزانی زلنسکی درس‌های بیشتری بگیرند. نهایت «بدیم بره»‌های آنها و امیدشان به غرب، وضعیتی به مراتب بدتر از اوکراین را تولید خواهد کرد. البته همه ما باید نسبت به قرار گرفتن در میان قدرت‌های دنیا به معنای منفی آن هم درس‌هایی یاد بگیریم. انتخاب هوشمندانه مبتنی بر منافع ملی و براساس ائتلاف‌های راهبردی بدون تکیه به کشورهای بزرگ، لازمه عبور از فشار چندجانبه کشورهای قدرتمند است.

اگر ایران به درستی انتخاب نکند، ممکن است نقطه‌ی وجه‌المصالحه‌ی این قدرت‌ها شود. گره زدن منافع راهبردی با کشورهای مختلف ذیل چارچوب اقتصادسیاسی، یکی از راه‌های خروج از چنین مسیری است. ایران چنین ظرفیتی در بازتنظیم نظم منطقه‌ای را دارد. لذا تعریف نظم ایجابی مبتنی بر منافع جمعی با حضور برخی کشورهای منطقه و برخی کشورهای قدرتمند، می‌تواند این مسیر را ایجاد کند.