از نگاه امام هادی(ع)، دنیا میدان انتخاب است نه اقامت

به گزارش پایگاه خبری 598، امام دهم حضرت امام هادی (علیه السلام) دنیا را همچون بازاری تشبیه کردند که بعضی در آن سود کرده و بعضی ضرر می‌بینند: «أَلدنیا سُوقٌ رَبحَ فیها قَومٌ وَ خَسِرَ آخَرُونَ؛ دنیا بازاری است که گروهی در آن سود می‌برند و دسته‌ای زیان می‌بینند.» اختیار با خود ما است که در این بازار دنیا، با برادشتن توشه مناسب برای آخرت سود کنیم یا در صورت خالی بودن نامه اعمالمان از کاراهی نیک، جزء زیانکاران باشیم.

مفسر بزرگ قرآن حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در این باره فرمودند:

طبق این روایت دنیا یک بازاری است عده‌ای در این تجارت سودی بردند همان‌ها که راه شهادت را طی کردند راه آزادگی را انتخاب کردند راه جانبازی را انتخاب کردند, راه مفقود شدن را انتخاب کردند.

مبادا خدای ناکرده خاندان‌های گرانقدر شهدا, جانبازان, آزادگان, مفقودان بگویند ما طرْفی نبستیم این نعمت را از دست ندهند.

فرمود دنیا بازاری است که عده‌ای استفاده کرده‌اند اینها هستند که «یَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ؛ امید به تجارتی بسته‏‌اند که هرگز زوال نمی‌پذیرد» (فاطر۲۹)

چون اینها هستند که در سوره صف به اینها وعده داده شد «هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلی‏ تِجارَةٍ تُنْجیکُمْ مِنْ عَذابٍ أَلیمٍ؛ آیا شما را بر تجارتی راه نمایم که شما را از عذابی دردناک می‌رهاند» عده‌ای هم ضرر کرده‌اند همان‌هایی هستند که «فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ؛ و تجارتشان سود[ی به بار] نیاورد» امام هادی فرمود دنیا بازار است انسان دارد عمر می‌دهد و کالا می‌گیرد ببیند چه می‌گیرد, چیزی که باید بگذارد و برود نگیرد, چیزی که به همراه می‌برد بگیرد.

همچنین حضرت فرمودند: «مَن کانَ عَلی بَینة مِن رَبِّهِ هانَتْ عَلیهِ مَصائِبُ الدنیا وَ لوْ قرِضَ وَ نشِرَ؛ هر که بر طریق خدا پرستی، محکم و استوار باشد، مصائب دنیا بر وی سبک آید، اگر چه مقراض (قیچی) شود و ریز ریز گردد.»

اگر توحید و بندگی خود را نسبت به خداوند متعال عمق ببخشیم مشکلات و بلاهای دنیا بر ما آسان چه بسا شیرین خواهد شد دیگر از هیچی ترس نداشتیم و شاید هم به استقبال بلاها می‌رفتیم زیرا باعث ارتقای درجه ما نزد خداوند متعال خواهد شد چنان که امام صادق علیه السلام فرمودند: اگر مؤمن می دانست که در برابر مصائب چه پاداشی دارد، آرزو می کرد بدنش با قیچی قطعه قطعه شود!»

منابع:موسسه وحیانی اسرا جلسه تفسیر قرآن کریم، تحف العقول ج۱ ص۳۶۲ و ۴۸۳