میدان عرضه و سربازان استثمار نوین

به گزارش پایگاه خبری 598، خانم زینب رحیمی تالارپشتی، فارغ‌التحصیل رشته فقه و اصول سطح سه حوزه علمیه خواهران و دانشجوی دکتری «مطالعات زن و خانواده» در یادداشتی با اشاره به موضوع «استثمار زنان در عرصه نوین» نوشت:

یک روز باربی شدن، یک روز تزریق فلان و فلان، روز بعد اسکینی، آخرین ورژنِ آن شده تو پر و هیکلی، یک روز معصومیتِ چهره، یک روز عمل‌های رنگارنگ و آخرین درخواست، نچرال.

چه کسی تعیین می‌کند دیروز و امروز و فردا چه سبک و فرمی مد باشد؟ کسی دقت کرده است که چرا این همه تغییرات رنگارنگ برای زنان و دختران طراحی می‌شود؟

استثمار پاسخ می‌دهد. انسان تنوع طلب است؛ سابقه‌ی مَنّ و سَلوا می‌گوید حتی غذای از بهشت رسیده را بعد از مدتی پس می‌زند.

معادله استثمار می‌گوید در بهره‌جویی، کارفرما تعیین می‌کند که کارگر چطور منافع را تامین نماید؛ هنرِ جنگ شناختی این است که کارفرما و کارگرِ مورد استثمار شناخته نشود؛ اما کارگر به صورت خودخواسته و داوطلبانه اقدام به تامین منافع نماید؛ جنگ شناختی این توان را دارد که معادله را جوری بر هم بزند که بانوانِ این قصه گمان کنند برنده‌ی میدان بوده و هستند؛ میدانی که به جایِ ظهور و بروز توانمندی‌های زنانه، میدان عرضه و رقابت میان زنان و دختران بر سرِ مطلوبیت بیشتر شد؛ هر چه خواستنی‌تر، پیروزتر.

حالا سوال اینجاست، مطلوب‌تر برای چه کسانی؟ این عرضه و رقابت در جنس زن، منافع چه کسانی را تامین می‌کند؟ این داستان برای کسانی که تاریخ غرب را مطالعه نمودند؛ زیادی آشناست؛ اما باز هم تکرار می‌شود؛ چرا که طراحان استثمار روی غفلت تاریخی انسان‌ها حساب باز کرده¬اند. همان طور که در قاره‌هایی کمی دورتر، زنان حُقه رنسانس با شعار برابری زن ومرد برای داشتن کارگر ارزان قیمیت را از یاد بردند و در عرصه جسم و تامین امیال هم نیروهای ارزان قیمتی شدند؛ این بار با شعار حقِ دیده شدن زیبایی‌های یک زن.

و سوال جدید، دلالان این استثمار چه کسانی هستند؟ ابزارشان چیست؟ کمی جست و جو در فضای مجازی حقایقی را به رخ می‌کشد؛ جمع عظیمی از بلاگرها، ولاگرها، اینفلوینسرها؛ فیلمسازان و نویسندگان، سربازانِ استثمار شده‌اند تا با شیوع فرهنگ مصرف‌گرایی، خودنمایی و حیازدایی، بازار ارزانی برای امیالِ تنوع‌طلبِ صاحبان و کاسبان استثمار مهیا کنند؛ در این بین نشان سرباز برگزیده تعلق می‌گیرد به حجاب استایل‌ها که بانوان با حیا و دینداری را وارد میدان می‌کنند که جنگ شناختی حریفشان نشده است.

در نهایت باید به خاطر سپرد که پیروزِ میدان، آنها نیستند که در میدانِ عرضه باقی ماندند؛ پیروز، بانوانی هستند که خود را با حفظ حیا و جایگاه، به میدان توانمندی‌های زنانه رسانده‌اند و معادلات را برهم زده‌اند؛ همان‌هایی که در عرصه‌های مختلف برجسته‌اند و حرف‌ها برای گفتن دارند. استثمارستیزی رسم زنان ایرانی است که تعلیمات اسلام از آنان اسطوره‌های تاریخ‌ساز ساخته است. تکرار اشتباهات تاریخ در شان بانوی باشرف و بااستعداد ایرانی نیست.